Fransa’nın güneyinde Arles kasabasında boyanmış olan ünlü “Kırmızı Üzüm Bağları” Vincent van Gogh, muhteşem Akdeniz doğasının başyapıtlar yaratması için ona ilham verdi. Ekim öğleden sonra yerli halkın koyu kırmızı renkte olgun üzümleri seçmesiyle, sanatçı sonbahar renklerindeki isyandan ve en ünlü tablolarından birini sadece bir ay içinde boyadığı sembolik eylemden çok etkilendi.
Hasat, yaşamın, varlığın döngüsel doğasının bir sembolüdür ve sanatçı için güneş her zaman yaşam ve onun parlak zamanı anlamına gelir. Bu yaşam döngüsünde van Gogh, emek ve hareket halindeki bir kişiyi de tanıtır.
Sanatçı resmin kompozisyonunu iki tamamlayıcı plana ayırdı: Önde, insanlar üzümleri seçiyor, arkada bir arabadaki ve ağaçlardaki bir adamın figürünü görebilirsiniz.
Sonbahar olmasına rağmen, ama yine de sıcak güneş, resimde gösterilen her şeyi eritiyormuş gibi: insanlar, ağaçlar. Bu etki, van Gogh’un mükemmel bir şekilde ustalaştığı özel bir smear tekniği kullanılarak elde edilir. Özel renklerin kullanımı, iç ışık ve yaşamla yoğun bir şekilde dolduran inanılmaz bir renk yelpazesi yaratır. Van Gogh bir renk karışımı kullanmaz, zıt konturlar uygular ve esas olarak sıcak renkleri kullanır, gölgeleri boyamak için soğuk bırakır.
Genel olarak, resim erken Vincent van Gogh izlenimini izlenimcilik arzusuyla terk ediyor. Kırmızı Üzüm Bağları tuvali, Sovyet yetkilileri kamulaştırıp New Western Resim Müzesi’ne ve daha sonra şu anda bulunduğu Puşkin Devlet Müzesi’ne transfer olana kadar sahiplerini birkaç kez değiştirdi.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)