Leo Tolstoy Repin birkaç kez yazdı. Ama en başarılısı, 1887’de Yasnaya Polyana’da sadece üç gün içinde boyanmış bir portre. Bu portre Tolstoy’un en iyi portrelerine aittir ve çok popülerdir.
Yazar elinde bir kitapla koltukta otururken tasvir edilmiştir. Görünüşe göre mesleğinden sadece bir dakika uzaklaştı ve tekrar okumaya dalmak üzereydi. Sanatçı, Tolstoy’u en ufak bir poz vermeden basitlik ve doğallıkla yakaladı. Yazarın pozu çok rahat.
Sıkı, delici gözler, tüylü, öfkeli kaşları kaşları, keskin bir şekilde çizilmiş bir kıvrımı olan yüksek bir alnı – her şey Tolstoy’da tüm yalanlara ve yalanlara karşı samimi protestosuyla hayatın derin bir düşünür ve gözlemcisini ortaya çıkarır. Tolstoy’un yüzü, özellikle alnı, büyük bir esneklikle boyanmıştır. Yüze düşen dağınık ışık, bu büyük alnın engebeli şişkinliğini ortaya çıkarır, bundan daha sert, daha katı hale gelen derin ayarlı gözlerin gölgesini vurgular.
Yazarın karakterini ortaya çıkarmak, toplumdaki önemini vurgulamakla birlikte, Repin Tolstoy’u idealize etmez, onu bir seçkinlik halesi ile kuşatmaya çalışmaz. Tolstoy’un tüm görünüşü, vurgulanan kalma şekli basit, sıradan, günlük ve aynı zamanda derinden bilgilendirici bir bireydir. Tamamen Rus bir yüz, bir beyefendiden daha büyük bir adam, çirkin, düzensiz özelliklere sahip, ancak çok önemli, akıllı; iyi huylu bir kişinin kendine özgü zarafetini ve özgür doğallığını görebildiği gergin, orantılı bir figür – bu, onu Tolstoy’un görünüşünün karakteristiğidir, bu da onu diğerlerinden farklı kılar.
Portre, çok kısıtlanmış, sade gümüş-siyah renk şemasında boyanmıştı: yumuşak kıvrımlara düşen siyah bir bluz, üzerinde gümüş-beyaz ışık parlaması olan siyah cilalı bir koltuk, açık bir kitabın beyaz, hafif pürüzlü sayfaları. Ve sadece yüz ve kısmen eller bu genel tondan kopar.
Tolstoy’un yüzüne bakarak, ağır, gergin ellerinde, onu sadece masasında değil, elinde bir kitapla değil, aynı zamanda tarlada, pulluğun arkasında, zor işlerde istemeden hayal ediyorsunuz.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)