“Madame Matisse” resmi 1907 yılında sanatçı tarafından boyanmıştır. Burada eşi Madam Matisse’i canlandırdı. Tuval halka sunulduğunda toplumun tarif edilemez bir duygu olduğunu ve hayranlık duygusu olmadığını söylemeliyim. İnsanlar bu kadar yakın bir insanı böyle çirkin bir ışıkla nasıl canlandırmanın mümkün olduğunu anlayamadılar. Ve sanatçının yeteneklerinin modern hayranları böyle bir görüntüde fazla güzellik bulamıyorlar.
Bununla birlikte, resme daha ayrıntılı bakarsanız, yaratıcısının ne kadar parlak olduğunu anlayabilirsiniz. Büyük, cesur vuruşlarla sanatçı, karısının güzel bir portresinden daha önemli bir şeyi yansıtıyordu.
Matisse her zaman “ruhu ile” yazması gerçeğiyle ayırt edildi, yani ne hissettiğini, nasıl anladığını, nasıl gördüğünü yazdı. Belki de vizyonu her zamanki kriterleri karşılamadı, ancak bundan daha az değil, daha derindi.
Sanatçı renk oyunundan keyif aldı. Bazı eleştirmenler, Matisse’in resimleri için bile böyle bir renk düzeninin oldukça cesur olduğunu savunuyorlar, ancak bu renk doygunluğu, görünüşte tutarsız tonların bir kombinasyonu, sanatçının bu kadının gerçek doğasını göstermesine izin verdi.
Resmin başka bir adı var – “Yeşil Hat”. Bu çizgi, sıkı ve düz bir burnu vurgulayarak yüzün merkezi ve tüm resmin merkezi boyunca uzanır. Yeşil renk gözlerin altında gölgelenir ve yüzün ovalini, sanki arka plan renklerinden ayırıyormuş gibi gösterir.
Gözlerin kendileri, sahiplerinin oldukça gizli ve kusurlu karakterine ihanet eden kaşların parlak ve kendine güvenen çizgisi kadar etkileyici değildir. Siyah saç rengi kategorik ve belirleyici bağırır ve mavi vurgulamalar sadece bu özellikleri güçlendirir. Portrenin arka planı daha büyük konturlarla yapılır ve tüm alanı üç farklı renk düzlemine böler. İşte parlak, kırmızı bir tutku rengi, soğuk bir leylak tonu ve huzurlu bir yeşil pastel. Matisse için, bu sadece rastgele bir renk kümesi değil, karısının sahip olduğu duyguların bir gamıdır.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)