Bellini’nin Venedik’teki San Zaccaria kilisesinin kuzey kanadındaki şapel için büyük sunak 1505 yılında yapıldı. Benzer bir kompozisyon – Kutsal Bakire olarak bilinen, genellikle dört veya altı olan dizlerinde ve azizlerinde Bebek ile Kutsal Bakire yaratır – Maesta’nın ciddi temasından daha rahat, samimi bir atmosfer ve Venedik Rönesans sanatçılarıyla başarı elde etti.
Resim, altın ışıltı ile yıkanmış, yüksek bir eksedra derinliklerinde Bebekle bir yükseklikte kollarında oturan Kutsal Bakire’yi göstermektedir. Ne Kutsal Bakire ne de Bebek, düşüncede kaybolan izleyiciye bakmaz, Bebeğin yükseltilmiş eli bir nimet hareketine benzemez.
Aziz başkanları Peter ve St. Jerome biraz eğimlidir ve bakışları düşünceli. İki aziz – İskenderiye ve Lucia’nın Catherine’i de düşüncede kaybolur. Uzaklığa bakarak sadece müzisyen meleğin bakışları izleyiciyi sakin tefekkür sahnesine davet ediyor. KUTSAL VIRGIN GÖRÜNTÜLERİ. Mesih’in annesi olarak Meryem Ana’nın hipostasisi kilisenin ana doktrinidir, imajında annelik sıklıkla vurgulanır. Jesse’nin önde gelen başlangıcı Mesih’in soy ağacının gösterdiği gibi, Davut’un babasıyla olan akrabası, Yusuf değil, Kutsal Bakire hattı boyunca gerçekleşir.
Annenin imajı en çok Kutsal Bakire’nin Bebek Mesih’i beslediği sahnelerde belirgindir; sanatçılar bu hikayeyi Kutsal Bakire’yi çıplak olarak tasvir ettikleri ifade edildiğinde Trent Konseyi’ne yazdı. Rönesans’ta, Kutsal Bakire genellikle ev iç mekanında veya gerçekçi bir manzara arka planında tasvir edildi; bazen o zamanın moda kıyafetleri giymişti.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)