1480 civarında sanatçı Leonardo da Vinci, Hermitage’ı “Çiçeğe Sahip Madonna” yı boyadı – yeni bir bütünsel tasarıma sahip olan ve Leonardo’nun kariyerinin ilk önemli kilometre taşını temsil eden bir eser. Küçük sanatçı resminde, genç sanatçı, Rönesans’ın resimlerinde en popüler motiflerden birini seçti – annelik teması, büyük sunak kompozisyonlarının karakteristiği olan ideolojik ve grafik tasarımın karmaşıklığı olmadan, samimi bir lirik şekilde Madonna’nın tasviri.
Leonardo da Vinci henüz tam bir ustalık olgunluğuna ulaşmadı – bu, bebeğin oldukça başarılı olmayan – çok büyük ve biraz geleneksel olan figürüne yansıyor. Ve yine de, “Madonna Benoit” tablosu ona yakın Quattrocentist kompozisyonlar arasında keskin bir şekilde göze çarpıyor, burada Madonna imajı statik olarak görünüyor, sadece dışarıdan değil, aynı zamanda içten de donmuş görünüyor, çünkü Leonard Maria’nın anneliğinin aydınlık mutluluğunda olduğu gibi açık bir his yaratmıyorlar. . Bir çiçek ile genç bir anne ve çocuğun oyununun amacını resme sokan Leonardo da Vinci, 15. yüzyılın birçok ressamı için karakteristik türün, evsel akla yatkınlığın karakteristik görüntüsünün başladığı çizginin ötesine geçmiyor.
Leonardo da Vinci’nin yaşam gerçeği yüksek bir gerçektir ve buna göre söz konusu resimdeki resimsel dil, önceki çalışmalarından daha genelleştirilmiştir – bu konsantre vizyon, biraz fazla şey görme yeteneği, zaten Yüksek Rönesans’ın bir özelliği. Neredeyse tüm resmi dolduran madonna ve bebeğin figürleri, mekanını sadece büyük plastiğiyle oluşturuyor. Dikkat dağıtıcı detaylar yok.
Görüntülerle doyurulmuş zengin ayrıntılı bir kuatrocentist arka plan yerine, sadece son derece özlü bir sebep var: karanlık bir duvarda, aynı anda eylemin iç mekanda gerçekleştiğini gösteren ve duvarlarının arkasında açık mavi bir gökyüzü görmenizi sağlayan bir pencere. Parlak renkli efektlerle parlamayan resmin kendisinde, Floransa’nın bağlantısı kesilmiş, pasif olarak eşleşen renk lekeleri yerine, tuhaf bir üniforma tonu hissi kayıyor.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)