Bir mucizenin yoğun beklentisi – Maitreya döneminin ortaya çıkışı, resimden resme büyür, serinin yedinci, son çalışması – “Maitreya the Victor” da acıklı bir sembolik “izin” alır. Ateşli bir at üzerindeki kırmızı bulutların kulüplerinde, efsanevi ülkenin efendisi Blessed Rigden-Japo, Shambhala bayrağı altında koşarak ordusunu son manevi savaşa yönlendiriyor. Alev alev yanan bir gökyüzü, uzak dağların tepelerini, karanlık mağara dipslerine sahip kayalık bir sahneyi aydınlatır, diz çökmüş bir yolcunun umut ışınlarıyla ısınır, Maitreya’nın eteklerinde dua eden tefekkürle donar.
Farklı uzay-zaman planlarını birbirine bağlayan sanki kayaya oyulmuş Rab’bin anıtsal görüntüsü. “Uzaktaki dünyaların çağrısı olarak cennete iki el. İki el aşağı, dünyaya bir nimet olarak. Maitreya’nın geldiğini biliyorlar.” Diye N. K. Roerich, Maulbek yakınlarındaki antik kayalık araziyi anlatıyor. Geçmişin, bugünün ve geleceğin kategorilerinin kombinasyonu sadece arsa-tematik güdünün mantığında değil, aynı zamanda Maitreya’nın görüntüsünde, üç hipostazı birleştiriyormuş gibi gerçekleşir.
Dünyanın Kurtarıcısı – Yeni Çağ’ın sembolü olan Maitreya, serinin tüm tuvallerinden ve habercilerinden – “büyük bilgelik emirlerini” yerine getirmek için acele eden kırmızı atlılardan görünür ve görünmez bir şekilde “geçiyor”.
Tuval “Maitreya Pobeditel” sadece ana ideolojik-anlambilimi değil, aynı zamanda döngünün üslup özelliklerini de yoğunlaştırır ve harekete geçirir. Sanatçının, soğuk ve sıcak tonların zıt renklerle sert bir gamı üzerine inşa edilmiş pitoresk paleti, aşırı yoğunluğa ulaşıyor. Böylece, pembe renk aloe-kıpkırmızı, mavimsi mavi ila menekşe, altın sarısı ila kadife kahverengi, çikolataya “sertleşir”. Ve bu yoğun renk doygunluğu, sert bir siluet ve geniş, mizaçlı bir yazı biçimiyle birleştiğinde, tuvale alışılmadık derecede güçlü bir enerji mesajı verir.
Shambhala Lordu tasvir eden resimler diziyi açar ve tamamlar. İlk durumda, sanatçı, belirtildiği gibi, daha sonraki tüm – Tibet resminde Tibet resminin tekniklerini kullanır. Görünüşte birbirini dışlayan iki resimsel yöntemin İmge-İşaretinin yaratılmasındaki kombinasyon, Doğu ve Batı’nın Dünya Topluluğunun eşiğinde birleşmesini simgelemektedir. “Maitreya” dizisi N. K. Roerich’in eserlerinde bir dönüm noktası oldu.
Bu seride, ilk kez, Himalaya Kardeşliği – Shambhala, Maitreya, Chintamani – ile ilişkili Asya’nın büyük sembolleri resimli örneklerini buldu. Bir döngüde toplandığında, sanatçının doğu ezoteriklerini doğru bir şekilde açmasını sağladılar ve belirli bir günlük sebep, efsane ve efsane aracılığıyla Büyük Gerçeklik hakkında bir ipucu verdi.
Seri, döngülerle birlikte, gizemli Kıtanın – Asya’nın Kalbi – kavrayışı ve yansıması ile ilişkili, ustanın sanatsal pratiğinde yeni bir doğu döneminin başlangıcını işaret etti. Yolculuk, N. Roerich’i, doğrudan grafik sistemine yansıyan dağlık doğanın kendisinin istediği olağandışı görüntüler, temalar, araziler, renkler ile zenginleştirdi. Bu tuvaller üzerinde yapılan çalışmada, sanatçının olgun yaratıcı yönteminin üslup özellikleri nihayet oluşturuldu.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)