Jacopo Tintoretto tarafından resim “St. Mark Mucizesi.” Resmin boyutu 415 x 541 cm, tuval üzerine yağlıboya. Tintoretto’nun ilk eserleri henüz Rönesans umutlarının çöküşünün trajik ruhu ile dolu değil, hala Yüksek Rönesans’ın neşeli iyimserliğinde yaşıyorlar. Ve yine de, Venedik’teki Santa Marquola kilisesinde Son Akşam Yemeği gibi erken şeylerde, hareket dinamiklerine olan ilginin, karşıt ışık efektlerine olan ilgisinin arttığını hissediyor, ki bu da sanatının daha fazla gelişmesini öngörüyor.
Tintoretto’nun çalışmasının ilk dönemi, büyük kompozisyonu olan “St. Mark Mucizesi” ile bitiyor. Bu büyük ve muhteşem bir anıtsal ve dekoratif bileşimdir. Hıristiyan inancını savunan genç adam, kaldırım levhalarında Gentililer tarafından soyulur ve dökülür.
Hakimin emriyle işkence görür, ancak cennetten hızla uçan Saint Mark bir mucize gerçekleştirir: çekiçler, çubuklar, kılıçlar, sihirli bir şekilde dokunulmaz hale gelen bir şehitin vücudunda kırılır ve bir grup cellat ve seyirci, açık bedeni üzerinde korkmuş bir sürprizle yayılır.
Resim kompozisyonun köşegenleri ve kavisli üstleri, cesur açıları ve beklenmedik pozlar üzerine inşa edilmiştir; renk – ön plandaki yoğun köpüklü tonların ve nötr bir arka planın tamamen Venedik kontrastlarında. Kompozisyon, Rönesans gibi, açık bir izolasyon prensibi üzerine inşa edilmiştir: sağ ve sol kısımlarında yer alan figürlerin resmin merkezine doğru hareket ettiği için merkezdeki hızlı hareket kapalıdır. Hacimleri çok plastik olarak modellenmiştir, hareketleri, Rönesans sanatının bu kadar karakteristik olan hareketinin tam bir ifadesiyle doludur.
Cesur bir perspektiften bakıldığında, resmin sol köşesinde bir çocuğu olan genç bir kadın figürü, ifadesini 1520-1530’ların Titian’ın çalışmasında bulan tuhaf bir şekilde kahramanlaştırılmış bir tür geleneğini sürdürüyor. Bununla birlikte, hızlı bir uçuş – yukarıdan resmin kompozisyonuna giren St. Mark’ın düşmesi, olağanüstü bir dinamik anı getirir, resmin çerçevesi dışında geniş bir alan hissi yaratır, böylece olayın algılanmasını kapalı bir bütün olarak değil, sürekli hareket halinde patlamalar olarak tahmin eder. zaman ve mekan akışı, geç Rönesans sanatının karakteristiği.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)