Bu çalışma, Hollanda Barok tarzının basit ama çekici bir temsilcisidir. Çalışmanın konusu, kız ve erkek arkadaşı arasındaki ilişkiye dayanmaktadır. Açık bir pencerenin yanındaki bir masada oturuyorlar.
Ön planda, solda, bir memur sırtı izleyiciye oturur ve sağdaki kız ona gülümser. Arkasında Hollanda’nın büyük bir haritası, koltuklarla birlikte genellikle sanatçının sonraki eserlerinde ortaya çıkan dekoratif bir unsur. Kompozisyonun kendisi Hollanda tarzı resim için nispeten yaygındır, ancak Vermeer bunu ışık ve uzayda ustalığını göstermek için kullanır. Karakterlerin düzenlenmesi derinliğin etkisini arttırır ve resme samimi bir ruh hali verir. Vermeer’in tematik çalışmalarını diğer Realist Sanatçılardan ayıran kahramanların yakınlığı ve tutumu.
Sanatçının gençliğinin en büyük resimlerinden biri, 17. yüzyılın en iyi ustalarından biri olarak ününü doğrular.
Resim Vermeer’in aydınlatma ile çalışma becerisini göstermektedir. Ana karakter, örneğin, açık bir pencereden dökülen ılık ışıkta yıkanır. Kızın yüzü ve başlığı, güneş parlamasıyla kaplı elbisesinin karanlık kolları ile tezat oluşturuyor.
“Memur ve Gülen Kız” Vermeer’in repertuarında tamamen yeni olan bir dizi unsur içeriyor, bu da araştırmacıları diğer ressamların genç sanatçının bu çalışmasını etkilediğini düşünmeye yönlendiriyor. Vermeer’in tür sanatçısı ve portre ressamı Gerard Terborch ile tanışmasının, ustanın tarzının oluşumunu önemli ölçüde etkilediğine inanılmaktadır. Ustanın diğer eserleriyle olan stilistik farklılıklara rağmen, “Memur ve Gülen Kız” sanatçının Karavagizm’e olan sürekli ilgisini gösterir.
Terborch’un çalışmaları ile bariz benzerliklere dikkat eden bu Vermeer kompozisyonu, çağdaşlarının, özellikle de alandaki inanılmaz çalışmasının çalışmalarından öne çıkıyor. Resmin hacmine bir iğne deliği kamera kullanılarak ulaşılması mümkündür. Bu, askerin figüründe hafif bir bozulma, bazı nesnelerin konturlarını ve renklerini ve bir dizi başka işareti karıştırarak doğrulanır. Bu optik cihaz, Vermeer’den önce bile aktif olarak kullanılan perspektiflerin oluşturulmasında yardımcı bir araç olarak kullanıldı ve ilk sözü MÖ 5. yüzyılda bulundu. e.
Bu Vermeer’in çalışması, sonraki çalışmalardan çok daha az sembolizm içeriyor, ancak harita ve açık pencere dış dünyaya bazı imalar yaratıyor, muhtemelen alkolün etkisine ve iffetin önemli rolüne işaret ediyor.