Surikov uzun yıllar Avrupa’yı hayal etti ve “Berezovo’daki Menshikov” resmi için beş bin alan sanatçı ve ailesi hemen seyahat etmeye başladı. Surikov’ları ziyaret eden tüm ülkelerden İtalya özellikle ruha gömüldü. Günlerce ressam müzelerde kayboldu – Venedik, Milano, Napoli, Roma, Floransa, Surikov nerede olursa olsun, İtalyan ustaların pitoresk mirasının güzelliğini dikkatlice emdi. Milano’dayken, sanatçı eski cazibe merkezlerinden birini – eski katedrali – çekemedi.
Resim “Milan Katedrali” usta – maddi özgürlük için büyülü bir zamanda ortaya çıktı, resmin karlı bir satışı, eski bir rüya gerçekleştirilmesi, Surikov’un bu kadar hevesli olduğu Rönesans sanatını ilk elden görme fırsatı. Bütün bu ruh hali onun parlak işinde yakalanabilir.
Tuval, parlak ama keskin olmayan bir güneş ışığında neredeyse ağırlıksız bir katedral olan ince renk kararıyla şaşırtıyor. Bu çalışmada, sonraki resimlerde sıklıkla görülebilen ünlü “gümüş” görüntü ortaya çıkıyor.
Dikkatli bir izleyici, Surikov’un resimleri ile empresyonistlerin eserleri arasında belirli bir benzerlik hissedebilir – aynı ışık, tasvir edilen nesnelerin şeklini ve şeklini değiştirebilen anlık ışık ve havaya dikkat.
Resim, sanatçının sevdiği ve onurlandırdığı suluboya ile boyanmıştır. Suluboyaları bağımsız bir form olarak ön plana çıkarmanın değerini borçlu olan Surikov – bundan önce, suluboya tamamen doğada uygulandı ve asıl resimden önce çeşitli sorunları çözmeye çağrıldı. Genel olarak, çalışma sıcak ve hassastır. Renk şeması çok dikkatli bir şekilde seçilir – bunların hepsi pastel renklerdir. Görüntünün düzgünlüğü, hatta görüntünün bulanıklaşması hakimdir.
Bununla birlikte, şaşırtıcı bir şekilde, ne renk seçimi ne de “şeffaf” görüntünün özelliği, herhangi bir şekilde bu binanın ihtişamını yalvarmaz. Milano Katedrali, tüm önemi, Gotik binaların doğasında olan yüksekliği ile yeniden üretilir.
Bugün bu resim Tretyakov Galerisi’nde sergileniyor.
(No Ratings Yet)