“Muses imha” – Giorgio de Chirico’nun en ünlü tablolarından biri. “Alarmed Maidens” ve “Endişeli Muses” isimleri altında da bilinir. Resmin ilk versiyonu 1917’de ortaya çıktı, daha sonra usta bu çalışmanın iki düzineden biraz farklı versiyonunu yarattı.
Kompozisyonun mimarisi çok basit ve etkileyici. Perspektifte gösterilen uzun bir platformda, geniş, bir gemi güvertesi gibi, antik heykelleri anımsatan kıvrımlara gömülmüş küllerde iki figür var. Soldaki rüzgarda sallanan bir hava gemisine benzeyen uzun bir manken kafası var. Sağdaki kişi başını kaybetti – ayaklarının arasında yatıyor ve onun yerine parlak bir iğne gibi bir şey çıkıyor.
Bu iki figürün veya heykellerin yanında usta, kırmızı bir spiralle süslenmiş ve adil bir şekere benzer iki çok renkli polihedron ve bir ince silindir yerleştirdi. Ahşap bir podyum arka planda aniden kırılır. Orada “kırmızı şehir” görebilirsiniz – ferrara d’Este atalarının kale, yüksek boru ile fabrika binaları, bodur beyaz bir kule. İki merkezi imge Ferrara’yı koruyan ve bu şehrin asi ruhunu somutlaştıran kesitler tarafından temsil ediliyor.
Arka plandaki gölgede bir kadın heykeli görünür – büyük olasılıkla bu Yunan tanrıçası Hestia’nın heykeli – ocağın hamisi. Sanatçı, figürleri, gölgelendirdikleri gölgeler çizgisine çapraz olarak dik olarak düzenler. Kompozisyonu oluşturan ve düzenleyen çok sayıda dikey çizgiye, platformun kenarıyla gösterilen ufuk çizgisi karşıttır. De Chirico, çalışmalarında perspektif yapımı yanılsaması yaratmak için klasik perspektif hakkındaki mükemmel bilgisini ustaca kullanır.
Birkaç bakış açısının kombinasyonu, beklenmedik açıların çarpışması, kompozisyonun her biri kendi ufkuna sahip bölgelere bölünmesi – bunlar sanatçının kendi benzersiz metafizik alanını oluşturmak için kullandığı tekniklerden bazılarıdır. Tuvalde olup bitenlerin gizemli doğası, mekanında hüküm süren açık ve serin atmosfer ile zenginleşir. Sanatçı, heykelsi figürlerin arkaik karakteri ve çevresindeki sahnenin barok tiyatrosuyla ustaca çarpışır. Bu yüzleşme tuvalin anıtsallığını arttırır.
De Chirico çeşitli kaynaklardan önemli kaynaklardan ilham aldı. Ayakta duran figür Samos Hera’nın mabedinden mermer bir heykeli andırıyor, Delphi’nin bronz Apollonuna benziyor. Sanatçı bu heykellerden gelen tuniklerdeki kıvrımların desenini “ödünç aldı”. Oturmuş figür, Louvre koleksiyonundan Sümer heykellerinden ilham alıyor – kollarının bu kadar katlanmış olması. “Sanatı farklı bir şekilde hayal etmiyorum. Bir düşünce, mantık ve anlam dediğimiz şeyden kopmalı, kendini tüm insani bağlardan kurtarmalı, nesneleri yeni bir açıdan görmeli, daha önce bilinmeyen özelliklerini vurgulamalıdır.” Giorgio de Chirico
(1 votes, average: 5,00 out of 5)