Odysseus ve Navzikaya filminde, bölüm, harap Odysseus kendini, tıpkı uyku alanında sanki dünya çapında mutlu bir varoluş dünyasında yaşayan bir masal insanı olan kuşların adasında bulduğunda yeniden üretilir. Efsanenin kendisi, Serov’a hatırlama, hayal kurma, hayal etme – uyku ve gerçekliğin eşiğinde varoluş tarzında antiklik gösterecek böyle bir görüntü sistemi sundu.
Bu özel planın seçimi, görünüşe göre, 20. yüzyılın başında geliştirilen birleşik antik çağ fikri tarafından belirlendi. Arkeolojik keşiflere, bilim adamlarının en etkileyici ve etkili yorumları olan felsefi doktrinlere bağlı olarak Rönesans’tan beri sürekli değişen antik çağ, zor, belirsiz, kararsız, serap bir şeydir.
Navzikai alayı, denizin, yerin ve gökyüzünün buluştuğu “cennetin ve dünyanın eşiğinde” ortaya çıkıyor. Bu, görünür olan her şeyi gökyüzü-deniz görme alanına aktaran basit bir tekniktir. V. aynı zamanda ilginç bir şekilde Serov’un Alexander Benois’e “Navzikai’ye genellikle tasvir edildiği gibi değil, gerçekte olduğu gibi yazmak istiyorum” diye itiraf etmesiyle ilginçtir.
Bu nedenle, dikkatli bir şekilde gözlemlendi ve yakalanan detaylar: büyük katır kulakları, zarif Navzikai olur, ağır keten sepetlerini taşıyan gezinen, aptal dolaştı ve aynı zamanda taze yapraklara sarılmış görkemli Odysseus – doğadan eskiz efektini yaratın, Serov imzalı gibi “o buradaydı” ve “cennet ile yeryüzü arasında” olan her şeyi kendi gözleriyle gördü. Antik çağ, Serov tarafından ödüllendirici bir vizyon-halüsinasyon olarak görüldü; Antik döngünün eserleri üzerindeki çalışmaların eksik kalmasına rağmen, Serov doğaçlamalarındaki samimi tema, önceki Rönesans tarafından sunulan antik çağlarla oldukça karşılaştırılabilir, nüfuz edici ve bütünleyici bir uygulama aldı…
(1 votes, average: 5,00 out of 5)