“Orana Maria”, “Ave, Maria”, “Ia Orana Maria” – aynı tuvalin isimleri, şu şekilde çevrilmiştir: Mary’yi karşılıyoruz.
Resim dikkat çekicidir, çünkü dini bir arsanın alışılmadık bir düzenlemesidir – bir çeşit Tahiti kültürü ve Hıristiyan gelenekleri.
Resmin bileşimi beklenmedik birçok unsuru birleştiriyor: Meryem Ana’nın görüntüsünde, Tahiti’li bir kadın izleyiciden önce ortaya çıkar, gerçekçi bir Gauguin tarzında boyanırken, sadece hale, kutsal kaderini gösterir. Her zamanki gibi, Meryem Ana kollarında bir çocukla tasvir edilir, sadece bu tuvalde ressam çocuğu boynundaki annesine oturtur.
Ağacın yapraklarındaki melek, Duyuru Bayramı’nı gösterirken, merkezi figürler Magi’ye ibadet sahnesinin bir yorumudur.
Gauguin’in gayretli bir Katolik olmadığını ve Tahiti mitlerine ve dini geleneklere özel ilgi duyduğunu ve onlara çok fazla resim adadığını söylemeliyim. Aynı resimde, ünlü dini leitmotifleri adalıların kültürü ve egzotik güzelliği aracılığıyla somutlaştıran görünüşte kutupsal hipostaziyi birleştirmeye karar verdi. Resim çok şok edici ve ilginçti.
Resmin arka planının yanı sıra orman manzarası, Botticelli’nin çalışmasına benziyor, özellikle ünlü arsa “Bahar”. Bu benzerlik tesadüfi değildir – bu resmin yeniden üretimi Gauguin’in kulübesinin duvarına gerçekten tutturulmuştur. Merkezi figürler de ödünç alındı - bu, fotoğrafları da ustanın evini süsleyen Borobudur’daki Cava tapınağının frizinden bir alıntı.
Ressam, resmin halk arasında, özellikle de dini kısmında rahatsız edici bir tepkiye neden olabileceğini açıkça anladı. Ancak egzotik bir adada yaşayan özgür usta, bu sorudan hiç utanmadı – tamamen yeni bir sanat yaratan tüm geleneklerden ve diğer insanların görüşlerinden özgürdü.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)