Larionov’un gerçek ilkelliği, ilk kez 1910’da Elmaslar Jack’inde sergilenen Asker Döngüsü’nün tuvalleriyle başlar. Aynı zamanda net bir görüş ve tabela çizgisi de vardır. “Kampa Yakın” ve “Kışlada Sabah” çalışmaları doğal tabakaya aittir. “Sigara İçen Asker” ve “Atlı Asker” tuvalleri, Larion’un “saf” ilkelciliğinin işaret tarzının en parlak temsilcileridir.
Bu tuvallerde Larionov’un tuvallerindeki sayısız imza yardımıyla doğrudan izleyici ile temas kurmaya başladığı dikkat çekicidir. Yani, örneğin, bir kılıç görüntüsü üzerine “kılıç” ve akordeon – “asker” olan bir asker yazdı. Resimlerden birinde, bu imzaları çitin üzerine yerleştirir, tebeşirle çizilmiş gibi görünürler, diğer resimlerde bu tür yazıtlar zaten doğrudan tuval yüzeyinde görüntülenir ve publar veya işaretler gibi doğrudan halka yöneliktir.
Larionov’un Jack of Diamonds sergisinde sunduğu kendi portresi, Larionov’un halkına bir çeşit meydan okumaydı. Yazarın kendisi, diğer karakterlerini giydiği aynı “iyi görünümlü maskede” giyinmiş seyircilerin önünde belirdi. Larionov, “tuvallerinin sahnesinde oynama” fırsatına direnemedi. Sanatçı kendini bir asker-gaf, şakacı ve neşeli bir adam imajında canlandırdı. İzleyici, askerin alt gömleğinde çıplak boyunlu ve kışla saç kesimi olan bir figür görür.
Kapıcı oyun estetiği belki de en belirgin olanıdır: otoportre, saçma kalabalığa meydan okurcasına garip bir çekicidir ve bu sadece silahsız bir beyaz dişli gülümsemeye sahip basit bir yüzü değil, aynı zamanda bir yazarın askerin omzuna yapılan yazıtını da içerir: “Larionov’un kendi portresi”.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)