Aivazovsky’nin çok tipik olmayan tablolarından biri “St. Üzerindeki deniz her zamanki gibi ana karakter değil. Aksine, gökyüzünden bir battaniyenin altında tembel ve parlak yatıyor ve biri ile diğeri arasında bir çizgi çizmek o kadar basit değil. Sörf kıyısına karşı su sıçratır, ışık dalgaları boyunca akar ve uzakta bir yerde, ufukta, bir yelken çizgisi görebilirsiniz – gemi diğer ülkelere acele eder. Tekne ön planda.
Yaşlı, sahilde dinleniyor, üzgün ve ölü izlenimi veriyor. Ayakta, kuma batırılmış, suda olduğu gibi, yelken yok, destek onu yanına düşmesini engelliyor. Yanında hafifçe yuvarlanıyor ve artık denize gidemeyeceği açık. Yakalamak için daha fazla rüzgar olmayacak, omurganın altında dalga ve ağlarda atan balık olmayacak. Tekne ya yelken için çok yaşlı ya da bu kıyıya çarptı – her durumda, artık bir tekne değil. Aksine, sadece bir parça tahta, yavaşça kuma kurur. Bir adam teknenin pruvasına oturur – sakallı, basit ve sağlam kıyafetler giymiş. Şapka gözlerin üzerine indirilir, kafa indirilir, arkaya doğru eğilir. Bir tekne gibi görünüyor – aynı cılız ve üzgün.
Belki de hikayesi benzerdir. belki de teknesi harap olmuş bir balıkçıydı ve şimdi balık avlayacak hiçbir şeyi yok. Belki de eski denizci en az bir kez daha denize gidemeyecek kadar yaşlı. Duruşunda – sağır özlem ve umutsuzluk. Artık yüzünüzü kesecek rüzgar yok, öfkeli güneş yok ve şiddetli fırtınalar yok. Bir tekne gibidir – kurur ve yavaşça ölüyor. Hem bu hem de diğeri – deniz yaşamındaki yokluğundan, her şeye tek başına anlam verir.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)