1909’da Diaghilev’in davetiyesinde Roerich, Paris’teki Rus mevsimlerinde yer aldı. O sahnede göstermek için sahne sadece opera bir eylem için “Prens Igor” Borodin – resim “Polovtsian kampı”.
Mükemmel çizimler gerçekleşmedi: “Putivl”, “Galitsky Yard”, “Terem Yaroslavna”, “Ağlıyor Yaroslavna”. Rampanın ışığını görmeden bile, Rus tiyatro ve dekoratif sanat tarihinin mülkü haline geldiler, hazinesine girdiler ve daha sonra yaratıcı bir şekilde Sovyet tiyatrosunun sanatçıları tarafından kabul edildi.
Roerich’in “Polovtsian kampı” sahne resminin bir başyapıtı olarak kabul edilir. İlk kez operadaki edebi, müzikal, koreografik temellerin uyumu ve senografik şekli manzaraya ulaştı. Operadaki plastik ifade ona ruh olarak yakındı ve eski Rus mimarisinin anıtsal prototiplerinde temsil edildi.
Kendi tarzında ve aynı zamanda sanatçı Polovtsy Stan farklı bir yol yaratıyor – sahne alanlarının çoğunu kaplayan tepelerin, barrowların, çöl uzak yerlerinin ve geniş bir gökyüzünün bozulmamış dünyasında göçebelerin kampı. Geleneksel anlamda hiçbir tiyatro sahnesi yoktu – ne kanatlar ne de tipik eşyalar.
Her zamanki çadırlar yerine, yeşil bir ışıltılı çadırlarla kahverengi-kırmızımsı ortaya çıktı, ilkel bir süsle süslendi ve o sırada geleneksel olduğu gibi simetrik değil, keyfi bir şekilde düzenlendi. Yuvarlatılmış, düzensiz silüetleri şimdi ilk planın hacimli binalarında, daha sonra pitoresk zeminde, kısmen düzensiz topraklarla kısmen gizlenmiş olarak görülebilir.
Güneşli bir gün batımı ile erimiş sarı-kırmızı-yeşil-altın-altın gökyüzü ve kahverengi-kırmızı vagonlarla hardal yeşili, bileşimsel olarak 84 gri-pembe dumanla bağlanan tek bir gam, waggons, otlar ve barrows üzerinde yanan bir gün batımı ışıltısının yansımaları oluşturur. Çim örtüsünün yeşilimsi şeritleri, vagonların kırmızımsı pası ve gökyüzünün kırmızı-sıcak altını, nehir kıvrımlarının soğuk mavisi ve ufuktaki kıyıların mavimsi gri dalgalı kenarı ile bölünür. Renkli buzun yayılması daha da sıcak atmosferi ortaya çıkarır.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)