Rossetti’nin hayal gücünü yakalayan mitolojik karakterler arasında Proserpine vardı. 1871’de sanatçı, Pandora’yı, dünyanın tüm sıkıntılarının kaçtığı Jüpiter tarafından kendisine verilen bir tabutla boyadı ve beş yıl sonra Suriye’nin aşk tanrıçası Astarte’nin bir görüntüsünü yarattı. Proserpine imajı her zaman sanatçıyı çekti; hayatının son on yılında, Rossetti bu resmin sekiz varyasyonunu yarattı. Hepsi, ilk karısı Elizabeth Siddal’ın ölümünden yedi yıl sonra Rossetti’nin 1869’a çok yakın olduğu Jane Morris’in özelliklerini gösteriyor.
Modern çalışmalarda, Jane’in hayatı, bir nar tohumunu tadıp, kocası Pluto ile yeraltı dünyasında biraz zaman geçirmek zorunda kalan ve bazılarının baharın gelmesiyle geri döndüğü eski tanrıçanın hikayesi ile karşılaştırılır. Rossetti, Jane Morris’i putlaştırdı – William Morris ile evlendi. İlişkilerinin ne kadar ileri gittiğine dair hiçbir tarihsel veri olmamasına rağmen, Morris kuşkusuz arkadaşın saplantısına oldukça toleranslıydı, çünkü 1871’den 1874’e kadar Oxfordshire’daki Kelmscott House’daki ikametgahını paylaştılar.
Burada Proserpine elinde bir nar ile tasvir edilmiştir; diğer dünyaya bir bakış attı. Ölümcül fetüsten yemek yiyip yemediği tamamen açık değildir. Mentor Rossetti, karakterin arkasındaki duvardaki ışığa, şimdi erişilemeyen, yeryüzünde bir yankı olarak odaklanarak resmin sembolizmini açıklarken, duvar boyunca sürünen sarmaşık “silinmez hatıraları” simgeliyor.
Rossetti, geleneksel olarak adil cinsiyetle ilişkilendirilen kırılgan, geçici yaratıkların aksine, sadece büyük uzuvları ve güçlü boynu için öne çıkan kızlar ve kadınlar yazdı. Ruskin’in gözünde, hem figürler hem de temalar aşırı duygusallık ile ayırt edildi ve 1878’de Rossetti’nin edebiyata yarıdan fazla yatırım yaptığını yazdı ve bu anlamda resimdeki görev gücünün ötesinde oldu.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)