Kutsal Aile veya Hermitage’de saklanan Sakallı Bir Yusuflu Madonna, sanatçının eserinin ilk Floransalı dönemine aittir. Joseph, Mary ve bebek şaşırtıcı derecede basit, doğal bir grup oluştururlar.
İsa’nın ve Aziz Joseph’in bebeği olan Meryem’i tasvir eden Raphael, günlük yaşamın tüm görüntülerini temizler, rastgele özellikleri ve günlük ayrıntıları atar ve onları mükemmellik podyumuna yükseltir. Akan ve pürüzsüz kontur çizgileri, renk lekelerinin rulo çağrısı, figürlerin düşünceli düzenlenmesi, Raphael’in eserlerinde bulunan bir uyum, ihtişam ve basitlik hissine yol açar. Sanatçı, Joseph’in geleneksel ikonografisinden ayrılıyor ve sakalsız tasvir ediyor – dolayısıyla resmin ikinci adı.
Önümüzde aile hayatının pastoral bir sahnesi var. Sessiz bir sessizlik, ifade edilemez derecede şiirsel iç deneyimler. Bu duygular o kadar mükemmel ki, anneliğin kutsal sıcaklığını şiirsel olarak ifade eder, eğer Madonna Raphael’in artık dua etmesine izin verilmezse, o zaman hala bu parlak görüntülerde ilahi saflık ve parlak bir dünya havasında nefes alırsınız.
“Sakalsız Bir Yusuf ile Madonna” da, figürler resmin neredeyse tüm yüzeyini dolduruyor ve olduğu gibi kabartma düzlemine yerleştiriliyor. Bebeğin başı kompozisyon merkezinde. Madonna ve bebeğin görüntülerindeki üçgenin ana hatları açıkça öne çıkıyor. Formların esnekliği, çizgilerin kontrastları, eğimleri, pilasterlerin ve Joseph personelinin dikeylerinin yanında canlı bir şekilde hissedilir.
Figürü, grubu mükemmel bir şekilde tamamlar, resmi dikdörtgen şekliyle uyumlu hale getirir ve ana görüntülerini ortaya koyar. Başların, omuzların ve halelerin yuvarlak hatları, parlak bir manzara üzerinde kemerin ritmik kıvrımında son harmonik tepkilerini bulur. Böylece dünyanın içsel ifadesi, açık barış, tüm formların ve çizgilerin birleşimi ile manzaranın hafif havasıyla buluşuyor. Bu aydınlanmış görünümün her özelliği, yaratıcı çalışmada ne kadar ince düşünülmüş ve dengelenmiştir!
Zaten Raphael’in en eski eserlerinde, benzersiz bireysel özellikler açıktır. Genç sanatçı yaşam somutluğu için çaba gösterir. Bu, geleneksel olarak büyük bir sakalla tasvir edilen ve yaşını vurgulayan yaşlı Joseph’in imajı için en doğrudur. Raphael yaşlı adamı sakalsız olarak canlandırdı. Bu detay o kadar karakteristikti ki Raphael’in resmine Madonna ve Sakalsız Joseph deniyordu. Daha az parlak, ama kesinlikle bireyselleştirilmiş, Meryem ve bebek İsa.
Sanatçı, şüphesiz Leonardo’nun etkisini etkileyen karmaşık bir U dönüşünde bir bebek figürü veriyor. Fakat aynı zamanda, Raphael görüntünün en büyük sadeliği ve uyumu için çabalar. Sanatçı üç figürü rahat ama ayrılmaz bir şekilde bağlantılı bir grupta birleştiriyor. Resmin bileşimi, bir dairenin ve yarım daire şeklindeki bir kemerin tekrarlanan ve yankılanan motiflerine dayanmaktadır.
Bu teknik kompozisyona inanılmaz bir müzikalite, bütünlük ve istikrar kazandırır. Işık hüznü ile kuşatılmış olsa da rahatsız edilmeyen bir sakin resme hakim. Hafif bir baskı hafif, narin renk uyumlarında çözünür. Raphael, o kadar renkli bir incelik kazanır ki, sonraki çalışmalarda her zaman başarılı olamaz.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)