Sanatçı, yeşil bir orman çiminde kaygısız boş zamanlarını geçiren ve diğer şeylerin yanı sıra, bir ip salıncakta sallanan eğlenceden yedi kişiden oluşan neşeli bir toplumu tasvir etti.
Sıcak kahverengimsi-yeşil tonlarda dekore edilmiş büyük yayılan ağaçlar gökyüzünü gizler ve sadece ortada, ayrılık gibi, açık kırmızı kiraz elbisesi giymiş bir salıncaktaki bir bayan figürünün çok avantajlı bir şekilde durduğu parlak bir nokta bırakır.
Salıncak duran beyefendi tarafından harekete geçirilir. Yüzündeki ifade, görevleriyle ne kadar ciddi ve dikkatli bir şekilde meşgul olduğunu gösterir. Yeşil-sarı bir kafede giyinmiş. Şirketin geri kalanı, iki gruba ayrıldı, çimlere oturdu ve neşeli sohbet etti. 18. yüzyılın ilk yarısındaki elbiseler, sol grup figürlerinde kırmızı ve mavi, sağ grup figürlerinde kırmızı, mavi ve sarı renktedir. Tüm bu renkler, manzaranın koyu yeşil arka planıyla mükemmel bir uyum içinde olan ilginç noktalar verir.
Arsa, kompozisyon ve hatta kısmen boya ve resim seçiminin Watteau’nun şüphesiz etkisini gösterdiğini fark etmek imkansızdır. Bu resimde bulunan bazı kuruluklar, ayrıntıların dikkatli bir ifadesine ve özellikle bir salıncakta oturan bir kadının yüzünün hatlarında ve ağaç yapraklarının dekorasyonunda fark edilen bitümün önemli yaygınlığına bağlıdır. Genel olarak, film izleyiciyi Watteau’nun çalışmalarında büyüleyen tazelik ve canlılığın olmadığını hissediyor.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)