Gauguin’in en tartışmalı eserlerinden biri. Bazıları ona ressamın derin bir felsefi yansımasını görürken, diğerleri yazarı dini duyguları düzelten kutsal bir patrik olarak görmeye eğilimlidir. Bu çalışmayı benzer bir tablo olan “Yeşil Mesih” ile birlikte sembolizm gibi ortaya çıkan bir yöne bağlayanlar da vardır.
Eser, sanatçının manzarayı sevdiği Arles’da, köy manzaralarına hayranlıkla yaratıldı. Genel olarak, Gauguin’in dini bir tablosu yoktu, ancak dinin bir derecesi veya bir diğeri ile ilgili bu az eser önemsiz bir görünüm ve yenilikçi enkarnasyon ile ayırt edilir.
“Sarı Mesih” resmine baktığınızda, dikkatinizi çeken ilk şey, aynı arsada birbiriyle çatışan kahramanların uyuşmazlığıdır. Çarmıha gerilmiş çarmıha gerilmiş olan İsa, yüzü olan acıyı ifade eden, her şey zaten kayıtsız göründüğünde, sakin ve biraz müstakil üç Breton köylü kadınla çevrilidir. Yemyeşil tarlalar ve açık alanlarda çalışan köylülerin bulunduğu kırsal manzara, sahneyi saçma bir hale getiriyor.
Daha önce belirtildiği gibi, sunulan tuval farklı şekillerde yorumlanmaktadır. Yorumlardan biri, bu tablonun Gauguin tarafından dini soruna dikkat etmek için görsel bir girişim olduğunu söylüyor – toplum, İsa’nın tüm insanlık uğruna yaptığı büyük fedakarlığı unutmuştu. Böylece köylü kızları trajik sahnede ölen şehit, kayıtsız ve ilgisiz katılımcılar ile kayıtsız bir şekilde haç etrafında otururlar.
“Sarı Mesih” te sadece komplo değildi – Gauguin yeni bir renk yorumu veriyor. Resmin genel rengi sarıdır, arka plan ve karakterler sadece karşılaştırmakla kalmaz, aynı zamanda birbirleriyle de birleşir. Rengin kendisi olanla çelişir – altın, huzurlu, neşeli, güneşli, duygusal olarak karmaşık bir çalışma yaratmayı seçen ressamıydı.
Ünlü oyun yazarı ve yazar Octav Mirbo, Gotik karakterler, Katolik duygular, Hint meditasyonu ve barbarlık ciddiyetinin çelişkili bir karışımı olarak resimden bahsetti.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)