Altın kahverengi doygun tonlarda, “Bir Şehir İnşa Et” resmini boyadı – işe yarayan bir ilahi ve yaratıcı yaratım. Bir nehirle çevrili bir tepe üzerinde surlar, duvarlar ve kuleler inşa edilmiştir. İş tüm hızıyla sürüyordu. Beyaz kanvas gömleklerdeki insan grupları, dostça çalışma ritmi ile birleşti. İş, güçlü bir çizim ve sıcak renkle ayırt edilir, açıkça neşeli ve yaşamı onaylayan bir başlangıç hisseder.
1902 yılında “World of Art” derneğinin sanatçılarının sergisinin arifesinde, Roerich kompozisyonu resmi olarak yeniden inşa etti. Sanat eleştirmeni Sergei Diaghilev, onu bu işi yapmaya zorlayan, onu tek bir vuruş yapmamaya ikna etti. Tuval, büyük bir taslağa benzer şekilde, eksiksiz bir yüzey olmadan bırakıldı. Ancak bu sayede izleyici, sanki yazar doğadan yazıyormuş gibi, sanki duvarlar ve kuleler gözlerinin önünde büyüyormuş gibi özgünlük izlenimine sahipti ve aceleyle tuvale gördüklerini uyguladı.
Büyükşehir basını “Şehir İnşası” nı kaba bir şekilde selamladı, hatta Vladimir Stasov ilk kez resmi açıkça eleştirdi. Ancak Vasily Surikov’un övgüsü neredeyse sanatçıya gözyaşlarına dokundu ve Valentin Serov’un ısrarı üzerine çalışma Tretyakov Galerisi için satın alındı.
İşte sanatçının bu resim hakkında yazdığı şeyler: “… Şehir İnşa Edildi.” İçinde, yeni kalelerin eklenmesinin ortasında kuleler ve duvarlar yığıldığında, yaratılış arzusunu ifade etmek istedim. özellikle değerlidir. ” “Öyle bekleniyordu, bu yüzden öngörülmüştü, ve böylece görüldü.” Şehri inşa ediyorlar! “Ve ne harika, güçlü!” “İnşa ettikleri yerde, onu yok etmiyorlar.”
Her bina bir malın çarpımıdır. “İnşaat devam ettiğinde, her şey devam ediyor.” “Neden beyaz giysili inşaatçılar var? Roerich’in tesadüfi bir şeyi yok,” dedi Natalia Dmitrievna Spirina, “Bu, saf düşüncelere sahip insanlar, kendileri için değil, kendi çıkarları için değil… kamu yararı için. “
(1 votes, average: 5,00 out of 5)