Sokrates’in Ölümü – Fransız usta tarafından oluşturulan bir tuval – Jacques-Louis David. O on yılda oluşturulan ressamın diğer eserleri gibi, resmin konusu klasik bir hikayeye, bu durumda, Fedon’un diyalogunda Plato tarafından söylenen Sokrates’in ölümüne dayanmaktadır. İçinde, filozof, düşünürün sözde tehlikeli faaliyetlerinin reddedilmesi nedeniyle, döngünün zehiri yardımıyla yaşam yoksunluğuna mahkum edildi. Panik ve heyecan yerine, Sokrates son dersini öğrencilerine öğretmek için pozisyonunu kullanır.
Resimde, beyaz paltolu yaşlı bir adam yatakta oturuyor. Çoğu, kahramanın aksine, endişeli olan farklı yaştaki insanlar tarafından çevrelenmiştir: yüzlerini elleriyle ağlar ve örterler, genç adam kupayı mahkumlara çıkarır, yönüne bakmaz, yaşlı adam yatağa, köşede, soldaki kemerde tutar, Diğer üzülmüş karakterleri görün.
Bu planın açıklaması birçok tarihsel yanlışlık içeriyor. Basitlik için, kompozisyon Platon tarafından orijinal olarak tarif edilen karakterlerin çoğundan yoksundu. Bu, Sokrates tarafından diyalogda gönderildiğine ve birçok öğrencinin yaşının çarpıtılmasına rağmen, kemere yaslanmış Apollodorus’un varlığıdır. Sokrates’in ölümü sırasında Platon’un hala genç olmasına rağmen, resimde ölen bir adamın ayaklarında oturan yaşlı bir adam. Sokrates’in yüzü bile standart kabul edildi ve klasik büstten farklıydı. Sakin, çünkü ölümü ayrı bir devlet, ayrı bir krallık, başka bir varlık durumu olarak görüyor. Fakat Sokrates artık kendisi için değil, kaderini üzen kişiler için endişeleniyor.
David, resmin duygusal karakterini vurgulamak için renk kullanır. Örneğin, kırmızı tonları resmin kenarları boyunca daha fazla boğulur ve merkeze doğru daha parlak hale gelir ve bir kase zehir tutan bir adamın koyu kırmızı cübbelerinde doruğa ulaşır. Sadece karşıt mavimsi beyaz cüppeler giymiş Plato ve Sokrates sakin kalır. Yoksayılan renk şeması, David’in Horatius Yemin paletini “gösterişli” olarak nitelendiren eleştirmenlerin yorumlarına verdiği yanıt olabilir.
Platon’un koltuğunun altındaki imza, hikayenin bakışlarıyla sunulduğu sonucuna varmaya yardımcı olur ve Cryton altındaki ikinci imza, sanatçının kendini bu özel karakterle özdeşleştirdiği anlamına gelir.
Resmin menşe tarihi ile ilgili çeşitli çelişkiler vardır, ancak çalışmanın muhtemelen 1782’de tasarlanmasına rağmen, 1787’de Paris’te tamamlanmıştır.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)