İtalyan sanatçı Rafael Santi “Süleyman Mahkemesi” tarafından fresk. Papalık dairelerin tavanında – della Senyatura Rafael istasyonu freskleri “Güz”, “Apollo’nun Marsyas Üzerindeki Zaferi”, “Astronomi” ve ünlü Eski Ahit komplosu “Solomon Mahkemesi” nde bir fresk çizdi. Sanat tarihinde, Raphael’in Vatikan Stanzası gibi ideolojik ve ince dekoratif açıdan böyle bir figüratif doygunluk izlenimi verecek diğer sanatsal toplulukları bulmak zordur.
Çok figürlü fresklerle kaplı duvarlar, zengin yaldızlı dekora sahip tonozlu tavanlar, fresk ve mozaik ekler, güzel bir desen zemini – tüm bunlar, bu karmaşık sanat kompleksinin genel planında bulunan yüksek düzen için olmasaydı, bir tıkanıklık izlenimi yaratabilir. gerekli netlik ve görünürlük.
Fresklerin ölçeği genişledi: 15. yüzyılın karakteristiği olan birçok katmanda birçok bağımsız sahnenin kesirli düzenlenmesi yerine, burada her duvar ayrı bir kompozisyon. Ek olarak, kesinlikle merkezi bir düzen ilkesi her freskte açıkça gerçekleştirildi. Son olarak, fresklerin boyutları ve bunlara uygulanan figürlerin ve alanın büyük ölçekli ilişkileri, istasyonların kendilerinin gerçek mimari alanı ile ilişkilidir.
Müşterilerin niyetine göre stanzalardaki fresk döngülerinin genel ideolojik programı, Katolik Kilisesi’nin ve başının – Roma baş rahipinin otoritesini yüceltmeye hizmet etmekti. Ancak Raphael kompozisyonlarının mecazi içeriği sadece bu resmi programdan daha geniş değil, aynı zamanda evrensel bir insancıl içeriğin fikirlerini ifade ederek onunla çelişiyor.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)