Rublev, uzun yıllar yazma tarzı Rus ikon resminin tüm gelişimini belirleyen en ünlü ikon ressamlarından biridir. Rublev’in kişiliği hakkında çok az şey biliniyor – sadece eserlerine bakarak söylenebilecekler. Bununla birlikte, 1408’de Bakire Varsayım Katedrali’ni oraya boyamak için Vladimir’e gittiği güvenilir bir şekilde bilinmektedir.
Konu heyecan vericiydi – Son Yargı. Avrupa geleneğinde, imajı genellikle Engizisyon’un şenlik ateşlerini hatırlıyor. Bir tarafta günahkarlar, öte yandan doğrular, ağır bir cezalandırıcı tanrı, onları cehennem azapına, kavurucu bir ateşe ve genel bir baskıcı korku hissine, geleceğin korkutucu duygularına dönüştürmeye hazır. Amaçları, bir insana itaat etmekten korkmaktır. Öte yandan Rublev farklı bir yol seçti – freskinde keçi ve kuzulara bölünme yok. Herkes ortaya çıkan Rabbin ışıltısında duruyor ve bu dehşete ve acilen tövbe etme arzusuna neden olacak korkunç bir olay değil, sevgi olan biriyle tanışmaktan büyük zevk.
Tanrı ile olmanın sevinci, Tanrı’nın varlığından mutluluk, sevgiden boyun eğme ve cezalandırma korkusundan değil – Rublev’in fresklerinde ifade ettiği şey budur. Bir titreme yapan ve mümkün olduğunca gizlemek isteyen armageddon boruları değil, yargılama hakkına sahip olan ve her zaman merhametli bir şekilde yargılanan kişinin ilan edildiğini söyleyen fanfare geliyor. Ağlama, ama sevinin, çünkü bu dünyevi yaşamın sonu değil, sonsuz yaşamın başlangıcıdır. Bulutsu biyografiye rağmen, kesin olan bir şey var – Rublev merhametin ne olduğunu biliyordu.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)