Levitan Isaac Ilyich, insanlara doğanın gerçek güzelliğini gösteren Rusya’nın en ünlü ve yetenekli manzara ressamlarından biridir. Sadece yoldaşlarını değil, aynı zamanda ona ustalık dersleri veren öğretmenleri de geride bıraktı. Her eseri kolay bir resim değil, bütün bir hikaye. Bakıyorsunuz ve en başından sonuna kadar her şeyi incelemek istiyorsunuz. Her tuval böyle duyumları çağrıştırır ve “Sonbahar. Avcı” resmi 1880’de boyandı, bunun bir istisnası yok.
İlk bakışta, resimde özel bir şey yok gibi görünebilir. Gri bulutlu gökyüzü. Zaten tamamen çıplak ve karanlık ağaçlar. Ve sadece yeşil, hafifçe düşen yapraklar çim ile kaplı resme biraz renk verir. Ancak bir avcının küçük karanlık figürü ve resmin merkezinde tasvir edilen sadık köpek arkadaşı, ruhta bir fırtına uyandırıyor. Ağaçlardan ve kullanılan renklerden, sonbaharın uzun zamandır kendi başına olduğu açıktır. Hatta çimlerde ilk kardan eriyecek vakti olmayan birkaç karlı yer görebilirsiniz.
Herkes şu anda hayvanların çok savunmasız olduğunu biliyor. Ayrıca kışın buluşmaya hazırlanıyorlar ve şimdi avcılar için daha görünür hale geliyorlar. Köpek ileride bir konağın çalışır ve bazı hayvan izi yakalamaya çalışır. Aniden bir yerde bir oyun ortaya çıkarsa, avcı yavaş yavaş sadık bir arkadaşı takip eder. Pratik olarak ormanın yoğunluğunda, karanlık ağaçların arka planında çözülür.
Benim resmi üzüntü ve acıma öneriyor. Ben ava sevmiyorum, ben hayvanları yüzünden bir hobi fakir ölünce sevmiyorum. Resmi donuk renkler görüntülenir yüzden belki bu yazarı da değil gibi yaptı. Ama bu bile az, sadece Levitan yetenekli bir sanatçıydı olarak tuval görülüyor dim. Tam olarak nasıl o çimlerin her ağaç, dal, yaprak, bıçak boyalı. Bildiğim kadarıyla her şey tamamen ve iyice olduğu gibi. Sadece izlemek ve hayran.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)