Eski mimarlar, doğa ile uyum içinde bir bina ve bütün bir topluluk inşa ederek ustaca bir yer seçti. İnşaat biçimlerini tek bir yasaya tabi tuttular – güzellik: “Ama yükseklik yaratacak, ama ölçü ve güzellik gösterecek.” Nereditsa tepesinde, Volkhov Nehri’nin sağ kıyısında, Kurtarıcı için seçilen Novgorod prenslerinin banliyö konutu olan Yerleşim’in yakınında, böyle ideal bir yerdi.
1198’de kilisenin inşasında, kronikler şöyle diyor: “Aynı yaz, kiliseyi Kamyan’ın prensi büyük Yaroslav, Mstislavl’ın torunu oğlu Volodimir, Novgorod’daki Kurtarıcımızın Kutsal Başkalaşım’ı ve Nereditsa lakabı adına yatıyordu.”
Ertesi yıl 1199, Novgorod ustaları tapınağı fresklerle süsledi. Birkaç yüzyıl sonra, 19. yüzyılda, bu freskler anıt dünyasının ününü getirdi. Uzmanlara göre, Nereditsa’nın eski duvar resimleri sadece Rusya’da değil Batı’da da en büyük ortaçağ topluluğu idi.
Ne yazık ki, Büyük Vatanseverlik Savaşı sırasında öldüler, resimlerin yüzde 15’inden azı hayatta kaldı. 9 katlı freskler tapınağın kubbesini, kemerlerini, duvarlarını ve sütunlarını tamamen kapladı. Bu görkemli topluluğun sadece önemsiz parçaları günümüze kadar ulaşmıştır: kutsal eşlerin görüntüleri kilisenin deacon’unda korunur; sunağın duvar resmi kazara İskenderiye Aziz Peter ve Peygamber İlyas’ın imgelerinden kurtuldu.
Mucizevi bir şekilde tam yıkım ve kilisenin güney duvarında yazılı anıtsal kompozisyon “Vaftiz” kaçtı. 1992 yılında UNESCO’nun kararı ile Nereditsa’daki Kurtarıcı Kilisesi, dünya mirası listesine tarih ve kültürün en değerli anıtı olarak dahil edildi.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)