Bu çalışma, 1911 yazında de Chirico’nun Paris’e ilk ziyareti sırasında, Sonbahar Salonunda ve Bağımsızlar Salonunda çalışmalarını sunarken, “her şeye alışkın ve biraz şaşırmış sanatçılarını hem de seyirciyi şaşırtmayı başardığı” gerçekleşti. Tren istasyonunun güdüsü daha sonra sanatçıyı büyüledi. Endişe ve alarma neden oldu, ilk yolculuğunu hatırlattı – babasının ölümünden sonra Yunanistan’dan ayrıldı.
Ayni tuvali yaratırken Place de Rennes yakınlarındaki Paris tren istasyonlarından biri olarak görev yaptı. Ancak, de Chirico resminde gerçek istasyonun küçük kalıntıları. İş, izleyiciyi sakinleştirmeyen, daha ziyade kaygısını, kaygısını ve sinirliliğini artıran mükemmel geometrik basitlik ile karakterizedir.
Sanatçı cesurca, muhtemelen Picasso’dan etkilenen keskin düz çizgiler kullanıyor. Resim bir kitap resmini veya gravürünü andırıyor. “Station Montparnasse”, sanatçının metafizik dönemini ifade eder. De Chirico düşüncelerini zamanında somutlaştırır. Bu düşünceler çeşitli görsel zıtlıklara yansır. Soldaki büyük kemer klasik mimarinin bir öğesidir. Görüntünün orta kısmını kaplayan yapıya karşıdır – platform veya teras, kazıklarla desteklenir. Bu kare sütunlar betondan yapılmıştır ve yazar için açıkça çağdaştır. Ama hepsi bu kadar değil. Hareketsiz bir manzarada donmuş bir buharlı lokomotifin bacasından gelen kesinlikle dikey duman, zamanın durduğunu gösterir. Ve kuledeki bayraklar ve peyzajın derinliklerinde rüzgarda sallanıyor.
Grafik serisine bir pun eklenir – Fransızca, “zaman” ve “hava durumu” eşanlamlıdır – “le temps”. Resmin alanı iki farklı dünyayı simgeleyen iki zıt parçaya bölünmüştür. Kompozisyon iki ufuk çizgisi üzerine inşa edilmiş gibi görünüyor. Beton yığınların tabanına ulaşan iç mekanın temel bir unsuru, bir grup muz. Bu iki alan, üzerinde iki küçük insan figürünün görülebildiği güzel, geometrik olarak düz sarı bir yolla birleştirilir.
Gizem ve kaygı – bu tür duyumlar, kaybolan perspektif noktalarının çokluğunu yaratır. Bu izlenim pürüzsüz ve kuru boya ile zenginleşir. Bu sanatçının en büyük eseri. Bir zamanlar Pablo Picasso üzerinde öyle bir izlenim bıraktı ki yazarın “şarkıcı” dedi.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)