Parmigianino’nun “Tahttaki Madonna, Zachariah, Vaftizci Yahya ve Mary Magdalene.” Resmin boyutu 73 x 60 cm, ahşap üzerine yağlıboya. Erken ihtişam genç sanatçıyı bozmadı. Büyük ustaların yaratımlarını gayretle inceledi, çağdaşların hatırladığı gibi, rafine ve kullanımı hoştu.
Ve son derece sıkı çalıştı. Parmigianino, Habsburg’dan V. Charles’ın ordularının Roma’yı işgal ettiğini hiç fark etmedi. Alman askerleri evine girdiğinde sanatçının bir sonraki resminden bile rahatsız olmadığı bir efsane var. Vasari’ye göre, askerler yaratılışından o kadar etkilendiler ki, ona zarar vermeye cesaret edemediler. Vasari’ye göre, Parmigianino’yu harika yeteneği uğruna savunan Almanlar, güzel sanatlara daha az duyarlı olan başkalarına yol verdi.
Güzel bir gün, sanatçı arkadaşlarından birine giderken, askerler tarafından yakalandı ve onlara, sahip olduğu az sayıda yararı vermek zorunda kaldı, böylece ona zarar vermeden gitmesine izin verdiler. Vasari, bu durumun, ressam tarafından, onu günahtan anavatanına göndermeye karar veren amcası kadar üzülmediğini bildirdi. Ancak Parmigianino, Parma’ya değil, eyerle hayatını kazanan arkadaşlarından birinin evinde oldukça uzun bir süre yaşadığı Bologna’ya gitti.
Bologna’da sanatçı çizimler ve baskılar üzerinde çok çalıştı. İkincisinin üretimi için, onunla birlikte Trento’dan belli bir usta Antonio vardı. Güzel bir sabah, bu usta Parmigianino hala uyurken, bakır ve ahşap üzerindeki tüm gravürleri ve tüm çizimleri göğsünden çaldı ve onlarla bilinmeyen bir yönde saklandı. Ancak gravürler çok geçmeden bulundu – Antonio onları arkadaşlarından biriyle bıraktı. Çizimler iz bırakmadan kayboldu. Ama gümüş bir astar var: Tüm “grafik eserlerinin” toza döndüğü umutsuzluk içinde Parmigianino tekrar resme döndü.
Bu dönemde “Tahttaki Madonna, Zachariah, Vaftizci Yahya ve Mary Magdalene” adlı tablo boyandı. Madonna ve Mary Magdalene’e ek olarak, sanatçı Eski Ahit peygamberi Zachariah’ı ve altın başlı Vaftizci Yahya’yı küçük Mesih’i nazikçe kucakladı.
Tüm çalışmalar sanatçı tarafından gri-mavi tonlarda yazılmıştır, İncil’deki komploya bir dışsallık gölgesi, dış dünyaya bazı katılımlar verilmemiştir. Tanrının Annesi ve Meryem Magdalene’nin rafine bir lütufla boyanmış yüzleri, önemlilik ve insan sıcaklığından yoksunken, peygamberin yüzü ruhlu ve anlamlıdır.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)