“İlahi Gün” tuvali Gauguin tarafından yaratıcılığın iki dönemi arasında, Tahitili’yi eleştiren eleştirmenler tarafından yazıldı. Fransa’da bile, ressam hala Polinezya izlenimlerini bırakmadı ve orada keşfedilen tamamen farklı estetik kesinlikle tuvale “patladı”.
Bu çalışma, Polinezya’nın sahne karakteristiği ve geleneksel Avrupa resminin klasik simetri karakteristikleri ilkelerinin tuhaf bir kombinasyonu ile ayırt edilir.
Gauguin her zaman ilk adacık karısı Tehura tarafından büyük ölçüde kolaylaştırılan Tahiti mitolojisine ilgi duyuyordu. Bununla birlikte, ressam adaya geldiğinde, yerel halkın orijinal dini hayatı neredeyse ölmüştü ve Hıristiyanlığa yol açmıştı. Büyük üstat hayal gücünü ancak duyduklarına dayanarak tuhaf bir komplo bulmak için bağlayabilirdi.
Bu resimde Gauguin kurgusal bir ayini tasvir etti – yarısı çıplak olan kızlar, etkileyici boyuttaki bir idolün etrafında bir tür ayin yapmaya hazırlanıyorlar. İdol aynı zamanda sanatçının bir buluşuydu. Adada neredeyse hiç antik idol yok ve ilham Cava borbodur adasının tapınağının fotoğraflarından geldi.
Resmin tüm alanı, fantastik bir atmosfer yaratan parlak renklerle doludur. Suya dikkat etmek yeterlidir – yazar kasıtlı olarak güvenilirlikten sapar ve ön planı kıvrımlı bir taslakla bulanık noktalara dönüştürür. Bu dekoratif fantasmagorik gerçekliğe canlı bir kontrast, sıradan bir Gauguin manzarası tarzında yazılmış arka plantır. Dikkatli bir izleyici de tuval üzerinde Mısır motifleri bulabilir – fresklerden inmiş gibi başlarının üzerinde bir yüke sahip iki kadın.
Gauguin’in tuvali gizemli ve hatta kutsaldı. Gizemli bir tanrıya ibadet, izleyiciyi, geri dönüşü olmayan bir şekilde, ilerleyen bir kasırga ile süpürülen başka bir kültürün gizemli dünyasına daldırır.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)