Jean-Honore Fragonard’ın yaratılış zamanı, daha sonra Ancienn rejimi – Fransız Devrimi dönemi olarak adlandırılan XVIII yüzyılın ikinci yarısındaydı. 1752’de Kraliyet Resim ve Heykel Akademisi’nde Grand Prix yarışmasında büyük bir ödül kazandı. Bu ona Roma’daki Fransız Akademisi’ne emekli olma hakkı verdi ve 1756’da Fragonard yeteneklerini geliştirmek için İtalya’ya gitti.
Roma’daki Fransız Akademisi müdürü Charles Joseph Natoire’nin Fragonard’ın yeteneğini takdir ettiği ve İtalya’daki kalışının uzatılmasını istediği biliniyor. Kraliyet binalarının müdürü Duke de Marigny’ye “Genç sanatçımız ona şeref getiren çok iyi çizimler yapıyor” diye yazdı. Fragonard’ın en sevdiği yerlerden biri, mimari anıtlarıyla ünlü Roma – Tivoli’nin çevresinde güzel bir köşeydi: Vesta Tapınağı, Villa Maecenata, bahçeleri ve basamaklı çeşme sistemi ile ünlü Villa d Este.
Burada Fragonard’ın ilham verici, şenlikli, canlı çizimleri bir dizi ortaya çıkıyor, burada bir başkasının yaratıcı algısından bağımsız olarak gerçeklikle doğrudan iletişim kuran bir sanatçının sevinci kulağa geliyor. “Tivoli’deki Büyük Çağlayan” resmi ayni bir çizime göre boyandı. Orta Apeninlerin yamaçlarından, 160 metre yükseklikten, traverten terasları oluşturan Aniene Nehri üzerinde bir Tivoli şelalesi çağlayanı düşer. Yerinde Fragonard, resmin temelini oluşturan kırmızı tebeşirle bir taslak oluşturdu.
Ortada, kemerin arkasında, bir şelalenin gümüş akıntıları ile jasper renginde bir yarık boyanır. Hepsi havadar yeşillikler içinde, soldaki tepe düzgün bir şekilde düşüyor. Cennetin ve yerin birleştiği gibi, ışık uçurumun kasabasına iner, bir grup insanı aydınlatır ve üst terasta kıyafetler asar. Başını kaldırdı, elini kaldıran genç bir kadın bir ışık ışını ağırlıyor.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)