Titian’ın bu çalışmasının içeriğinde, gerçek pastoral unsurlar tuhaf bir şekilde alegori belirtileriyle bağlantılıdır. Bir yaşamın farklı evrelerinin iki uyuyan çocuk şeklinde sunulduğu, genç bir çift ve eski bir münzevi oynayan, iki kafatasına tek başına meditasyon yapan, bir kişinin üç yaş fikrinde ortaya çıkan pastoral görüntülerin felsefi bir sorunla birleşimi ile karakterizedir.
Böyle bir bağlantı şüphesiz, resmin içeriğinin bir takım yorumlarını hayata geçiren alegorik önemin varlığını gösterir. Onun içinde ve tamamen yıkıcı bir zaman fikrinin ifadesi ve dünyevi zevklerin kırılganlığı fikri ile birlikte şehvetli bir alegori görüldü.
Başka bir bakış açısına göre, karakterleri eski Yunan yazarı Long, Daphnis ve Chloe’nin pastoral romanının kahramanlarıdır. Uyuyan çocuk ve uykusunu koruyan Eros sahnesine gelince, içinde kişinin erken yaşlardan itibaren günahkar şehvete ilk yatkınlık fikrinin bir yansıması bulunabilir.
Titian’ın vanitas vanitatumun bir alegorisi olarak görüntüsüne bakış açısı oldukça ikna edici görünüyor: yaşlı adamın üzerine eğildiği iki kafatasının güdüsü, böyle bir yorumun anahtarıdır. Rönesans sanatında, imgeleri, ölümle cezalandırılan insanın günahkârlığının açık ve sembolik bir hatırlatıcısıydı.
Bu, kasvetli işaretlerin ön plandaki erotik sahneyi belirgin bir şekilde vurguladığı Titian resminde de mümkündür. Bu bağlamda, ikilisi şehvetli zevklerin doluluğu fikrini, ahlaki bir alternatif olarak resmin manzara alanında, ancak arka plana düşmesine rağmen, yine de açıkça görülebilmesine rağmen, kilisenin binasına karşı çıktığı, ancak geri kalanına açıkça görülebilen bir çift genç sevginin tesadüfi bir detay olduğu anlamına gelmez. peyzajın nedenleri.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)