Konstantin Makovsky’nin çalışmasında salon sanatının tüm özelliklerini yansıttı. Omnivordur, para ödenen her şeyi yazmayı taahhüt eder. Eserleri, tarihsel özgünlükten uzak, muhteşem, içerik açısından banal. Tören portreleri dışarıdan güzeldir, güzel yazılmış aksesuarlar bakımından zengindir. Bu genellikle portreleri küçültür. Ancak tüm eksiklikler en yüksek profesyonel beceri, en ince renk tarafından kullanılır.
Bazı portrelerinde sanatçı Avrupa mükemmellik seviyesine yükselir. Bunun bir örneği Devlet İnziva Yeri koleksiyonundan “Volkov’ların Aile Portresi” dir. Portre, gerçek bir devlet danışmanı, Danıştay Dışişleri Bakanı Mikhail Sergeyevich Volkov, eşi Sofia Nikolaevna, nee Manzey ve oğulları Sergei Mikhailovich Volkov-Manzey’i tasvir ediyor. Aile reisinin imgesi memnuniyetle nefes alır. Sophia Nikolaevna’nın imgesinde, sanatçı korkunç bir doğanın ve güçlü karakterin özelliklerini yakaladı. Resmin merkezinde, kemerinin üzerinde mavi bir yayla bağlı hafif bir elbise giymiş bir çocuk var, uzun saç bukleler omuzlarına düşüyor, sakin bir şekilde izleyiciye bakıyor.
Bu ailenin kaderi trajik oldu. Portre imzalanır ancak sanatçı tarafından tarihlendirilmez. Seryozha yaşına dayanarak, 1899’da yazıldığını varsayabiliriz. Bir yıl sonra, 11 Şubat 1900’de Mikhail Sergeyevich Volkov, Nice’te bir apopleks darbesinden öldü. Sofya Nikolaevna, oğluyla birlikte, partilerine düşen birçok trajik olay yaşadı: Birinci Dünya Savaşı, mülk ve mal kaybı, 20-30’ların baskısı.
Güvenlik için, 1917 devriminden sonra S. M. Volkov-Manzey basitçe Volkov olarak adlandırılmaya başlandı. 1914’ten beri Büyük Vatanseverlik Savaşı ve abluka tarafından yakalandıkları Petrograd – Leningrad’da yaşıyorlardı. Mayıs 1942’de K. Makovsky’nin portresinde hoş bir çocuk tarafından tasvir edilen Sergei Mikhailovich Volkov, yaşlı bir annenin kollarında distrofiden öldü. Bir ay sonra, Sofia Nikolaevna’nın kendisi öldü. K. Makovsky’nin diğer aile portrelerinin çalışmaları, Rubinstein Caddesi, Grigory Diomidovich Dushin’deki St. Petersburg Maly Dram Tiyatrosu’nun bir sanatçısı olan bir Leningrad koleksiyoncuna aitti.
Ölümünden sonra, portre, tüm vasiyetname koleksiyonu ile birlikte Devlet İnziva Yeri Müzesi’ne girdi. 2002 yılında, Menshikov Sarayı’nın beş salonunda Leningrad koleksiyoncusu koleksiyonundan bir portre sergisi açıldı. Sergiyi ziyaret ederken, ziyaretçilerin Sergei Volkov-Manzey kıyafetleri tarafından şaşırdıklarını gördüm. Ebeveynlerinin kucağında bir portre giymiş, bir elbise giymiş ve omuzlarına bukleler olan bir çocuk gördüler ve etikette portrenin bir çocuğu tasvir ettiği yazılmıştır. “Bu bir kız,” dedi izleyiciler güvenle, “etikette bir hata var.” Hayır, hata yoktu.
Ortodoks geleneğine göre, 7 yaşın altındaki çocuklar saf ve günahsızdır, melekler gibidirler ve cinsiyetleri yoktur. Yedi yaşından itibaren, yetişkin modellerden indirgenmiş erkek veya kadın kıyafetlerinde çocuklar cinsiyetlerine göre giyinmişlerdir. K. Makovsky’nin resminde, elbisenin kuşaklı olduğu mavi kurdele, çocuğun erkek cinsiyetini gösterir. Devlet Rus Müzesi çalışanları Elena Nesterova ve Yuri Yepatko’nun malzemelerine dayanıyor.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)