Wagner’in Portresi [1882] Sanatçının oğlu Jean Renoir’ın anılarından: “… Kafasına giren ve beni Wagner’e aşık eden adli araştırmacı Lask’un adı da Saint-Georges sokağının anılarını ifade ediyor. Başta başarılı olduğunu itiraf etmeliyim! “Babası ona yanlış vatanseverlerin Wagner’in müziğine karşı savaştıklarına hayran olmaya daha eğilimliydi. Renoir, genellikle çok kısıtlanmış, istismar noktasına ulaştı ve hatta Alman bestecinin muhalifleriyle kavga etti.”
Kendi pateninizle ilgisi olmayan bir şeyle zaman zaman uzaklaşmak iyi. “Daha sonra Lasku, babamı Wagner’e tanıttı. Sonuç olarak, ünlü bir portre ortaya çıktı ve çeyrek saat süren bir oturumda iki ya da üç eskiz tamamlandı.
Besteci Renoir’a daha fazla zaman ayıramadı. Portre, Saint-Georges Caddesi’ndeki atölye döneminin yaklaşık olarak sonuna denk gelen Palermo’da boyanmış gibi görünüyor. Wagner bu kısa süre içinde resim hakkında konuşmayı başardı, “ne hakkında yapıyordum! Oturumun sonunda, yeteneğinin gözümdeki parlaklığı önemli ölçüde azalmıştı. Buna ek olarak, Wagner Fransızlara müziğine düşmanlık için dayanamıyordu. Oturum sırasında birkaç kez tekrarladı:” Fransızlar sadece Yahudi müziğini seviyorum… Alman Yahudilerinin müziğini! “
Renoir yazmaya devam etti, ama zaten kızgındı ve “hayran olduğum Offenbach’ı övmeye başladı, Wagner de sinirlerime girdi!” Babamın büyük sürprizi için Wagner onayladı. “Bu elbette küçük bir müzik” dedi, “ama fena değil. Offenbach bir Yahudi olmasaydı Mozart olurdu. Alman Yahudilerinden bahsettiğimde Meyerbeer demek istiyorum!” Renoir daha sonra Bayreuth’daki Valkyrie performansına katıldı. “Kimse insanları arka arkaya üç saat karanlıkta bırakma hakkına sahip değil. Buna güveni kötüye kullanma denir.” Renoir ışıksız tiyatro salonlarına karşıydı. “Sen sahnede tek parlak noktaya bakmak zorundasın. Bu şiddet! Mesela kutuda güzel bir kadına bakmak istiyorum. Ve – dürüstçe söyleyeceğiz:
(1 votes, average: 5,00 out of 5)