Salvador Dali “William Tell’in Yaşlılığı” nın resmi bir uyumsuzluk ve imalar topluluğudur. Gözün ilk tuttuğu şey çöl. Güneş tarafından kavrulmuş pürüzsüz alan. Ufkun üstünde mavi, altında kum var. Dali genellikle delice parlak görüşlerini bir kum ve gökyüzü çerçevesine oturtmayı severdi. Ancak bu resmin sahnesinden daha az ıssız ve daha canlı bir bölge hayal etmek zor. Bu uzay yaması, bir nesne kümesi ve bir figürler topluluğudur.
Birisi söylenebilir – insanlar, ama burada efendinin tasvir ettiği insan sayısını saymak kolay bir iş değildir. Figürlerin çoğu tekrar eden görüntüler, hayaletler. Uzmanların görüşüne dönerseniz, tuvalin merkezinde kadın göğüsleri olan yaşlı bir adamın, babasının uğursuz kişiliği olan bir tiran ve bir tiran olan William Tell olduğunu öğrenebilirsiniz. Baba kendi oğlunu feda ediyor. Dali, çocukluk mağduriyetlerine ve aile çatışmasının acılığına yatırım yaparak efsanevi İsviçreli okçunun imajını tekrarladı. Bu karakter, efendinin çeşitli resimlerinde yeni bir mitolojik alan yaratır.
Sahne, antika tarzında birkaç pitoresk harabe ile özetlenmiştir. Güller, Eden’den ziyade dikenleri hatırlatır. Perde – gerilmiş bir tabaka – izleyiciden olanların bir kısmını gizlice gizler. Merkezi karaktere yapışan iki kadın figürü açıkça bir tür erotik eskiz çiziyor. Arenadan ayrılan, utanç ve umutsuzluk tarafından ezilen çift, William’ın oğlu ve babası tarafından Paradise’dan atılan oğludur. Ayrılırken, burada kendilerinin bir bölümünü terk ediyorlar: resmin sol tarafındaki cansız iki beden de onlar. Ayrılma hakkı için yapılan fedakarlık. Bir çift, tuhaf bir dansla kucaklanan ufukta sürgünleri bekliyor. Belki de kayanın arka planındaki dansçılar yeni Adem ve Havva’nın geleceğidir.
Ve son olarak, resimde ve aynı zamanda var olan son canlı yaratık onun dışında. Lev. Daha doğrusu – bir aslanın gölgesi. Gözlemci, hakim, cellat? Bu görüntüyü farklı şekillerde yorumlayabilirsiniz, ancak, kesinlikle, bu bir tehdit ve misilleme ile dolu uğursuz bir inme.
Resmin sağ tarafındaki mimari unsurlardan biri, karakteristik bir Napolyon profiline sahip bir kısma ile dekore edilmiştir. İmparator sahnede olanlara sırtını döndü. Bakışları geleceğe, uçurumlara ve dansçılara yöneliyor.
Tuvalin alt kenarındaki gül kumun içine sıkıştırılır. Belki de izleyiciye, birinin doktor olduğu ve biri için – bir cellat olduğu zamanın geri dönüşümsüzlüğünü hatırlatacaktır. Gidilen genç. William Tell yaşlı. Bu ışıkta aslan daha çok bir çöpçü sırtlanına benziyor, kıyıda donmuş ve bir düşmanın cesedinin nehir boyunca yüzmesini bekliyor.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)