Vasily Grigorievich Perov, teması modern toplumun kusurlarının ortaya çıkması olan 1860-1870’lerin seçkin bir ustasıdır. Onun resimleri, Rus aydınlarını, belirli insanların hayatlarını, acılarını ve acılarını endişelendiren “aşağılanmış ve aşağılanmış” ın kaderini yansıtıyordu.
Gerçekliğin “karanlığına” karşı çıktıklarında yazarlar ve sanatçılar, insanlığın kötü niyetini ve sosyal sistemin adaletsizliğini keskin bir şekilde eleştirdiler ve tutkuyla kınadılar. Canvas “Meal”, izleyiciye çeşitli yemeklerle dolu lüks bir şekilde döşenmiş bir masa ile bir manastır akşam yemeği sahnesi sunuyor.
Gözlerimizin önünde ortaya çıkan kompozisyon, davranışın iğrençliğini ve temsil edilen din adamlarının özünün çirkinliğini gösterir. Çarmıha gerilmiş Mesih’in arka planında yer alan bacchanalia’nın genel gürültüsünde, kırmızılaşmış rahipler dünyevi zevklere – sarhoşluk ve oburluğa, resmin sağ tarafında zengin bir kadının önünde onurlu çömelilerden birine neden olurlar. Perov tarafından tasvir edilen tapınakta düzenlenen kabin, o zamanlar kilisenin gerçek yüzünü ortaya koyuyor. Çağdaş sanatçı F. M. Dostoyevski’ye göre, “iyilik ve kötülüğün sınırları kayboldu.”
Düzgünlüğün sıkça karşılaşıldığı 1860-1870’lerin şiiri ve resminin vatandaşlığı, anlatıların genel artıklığı ve günlükliği ile ifade edilen kostik ironi, bugün bir kusur olarak değil, çağın “sanatsal kederinin” bir özelliği olarak algılanmaktadır. Sanatçının eserlerinin çoğunun sergilerde sergilenmesine ve halka gösterilmesine izin verilmemesi tesadüf değildir.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)