Döngünün son fotoğraflarından biri “Yolda. Bir Göçmenin Ölümü “tasarlanan serinin en güçlü çalışmasıdır. Bu konuda, daha önce ve daha sonra bir dizi yazar ve sanatçı tarafından yaratılan diğer eserler, tüm korkunç gerçeklerinde göçmenlerin trajedisini o kadar derin ve henüz ortaya koymadı.
Parlayan bozkır. Hafif pus ufku söndürür. Güneşin yaktığı bu çöl arazisi sonsuz görünüyor. İşte yalnız bir yer değiştirme ailesi. Görünüşe göre, son uç, kavurucu güneşten korunmayan bu çıplak yerde durmasını sağladı.
Ailenin reisi öldü, kazananı. Gelecekte talihsiz anne ve kızı ne bekliyor – böyle bir soru istemeden resme bakarken kendisinden soruyor. Ve cevap açık. Çıplak zemine yayılmış bir anne figüründe okunur. Kalbi kırık bir kadında kelime ve gözyaşı yok.
Sessiz umutsuzluk içinde, çarpık parmaklarıyla kuru zemini çizer. Aynı cevabı, soyu tükenmiş bir kömür gibi, kızın yüzü, korkudan donmuş gözlerinde, uyuşmuş bitkin figüründe okuduk. Herhangi bir yardım için umut yok!
Ancak son zamanlarda yaşam küçük bir ulaşım evinde parlıyordu. Bir şenlik ateşi çatladı, yetersiz bir akşam yemeği hazırlandı ve hostes ateşle doluydu. Tüm aile, uzak bir yerde, bilinmeyen, kutsanmış bir ülkede, onun için yakında yeni ve mutlu bir hayatın başlayacağını hayal etti.
Şimdi her şey çöktü. Ana işçi öldü, tabii ki bitkin at da düştü. Yaka ve kemer artık gerekli değildir: dikkatsizce arabanın yanına atılırlar. Yangın ocaktan dışarı çıktı. Devrilmiş kova, boş bir tripodun çıplak çubukları, sessiz donuklukta eller gibi gerilmiş kollar – bu ne kadar umutsuzca üzücü ve trajik!
(1 votes, average: 5,00 out of 5)