Bildiğim kadarıyla, bu resim 1872’de Orta Asya’ya bir yolculuktan sonra Vereshchagin tarafından boyandı. Bu resim zaferi kutlayan Müslümanları tasvir ettiği için sadece savaşı yansıtmıyor. Bu resim bana Müslümanların Ruslara karşı Nazizmini gösterdi.
Rus askerlerinin kopmuş başkanlarını nüfusa göstermek çok acımasız görünüyordu. Ulusal renk, cami ve Müslümanların kostümlerine özel önem verildiğini düşünüyorum. Bu resim de bana bu insanların hayatı, gelenekleri ve gelenekleri hakkında bir fikir verdi.
Sanatçının Müslüman insanların yüzlerine tasvir etmesini sevdim, askerlerin kafalarını görmekten, direklere monte etmekten değil, alarm, heyecan ve hatta empati duymaktan keyif aldım. Gerçekten de, düşmanın yerine, birisi her zaman kendinizin olabilir canım. İnsanların tıpkı ruh gibi hala birbirlerine karşı iyilikleri olduğunu düşünüyorum.
Bu yazarın resimlerine bakarak, kendinizdeki ana karakterlerin maskesini istemeden denersiniz. Bir gün bunun bana veya akrabalarıma olabileceğini hayal etmek korkutucu.
Çok güzel ve gerçekçi bir şekilde, sanatçı bir caminin inşasını tasvir etti. Bana öyle geliyor ki, resimden gelen ruh halini doğru bir şekilde iletmek için, yaratılış için bu kültüre dalmak, bu insanlarla eşit olmak gerekiyor. Ancak Rusların Müslüman halka karşı tutumu agresif olmamalı, çünkü bu resim sadece bir sanatçının durum hakkındaki görüşüdür.
Resmimi şiddet olmadan ve belki de uluslardan birinin zaferi ile değil, savaştaki partilerin uzlaşmasıyla resmederdim. Halkların dostluğunu tüm ihtişamıyla göstermeye çalışırdım ve muhtemelen birlikte oynayan farklı milletlerin çocuklarını ve el sıkışan kare adamları çizerdim. Sadece dostluk ve şefkat acımasız bir savaşı yenebilir.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)