Resmin adından kolayca tahmin edebileceğiniz gibi, önümüzde insan yaşamının bir alegorisi var. Dört dans figürü insanın dünyevi yolunun dört aşamasını kişileştirir. Ancak izleyici boşuna onun önünde çocukluk, gençlik, olgunluk ve yaşlılık görmeyi beklemektedir. Böyle bir rol dağılımı tanıdık gelebilir, ancak Poussin farklı bir yol izler. Yoksulluğun “yaşam çizgisine” başlar, onu Emek aracılığıyla Zenginliğe, sonra da Zevke götürür. Ve daireyi kapatarak tekrar Yoksulluğa geri döner. Tuval üzerinde kalan diğer detaylar ve şekiller oldukça geleneksel.
Solda, geçmişe ve geleceğe aynı anda bakan iki yüzlü tanrı Janus’un bir heykeli var. Kaide, sabun köpüğü üfleme eğleniyor, bir bebek oturur. Sağda kolayca tanınabilen kanatlı Chronos var. Müziğinin sesine göre dansçılar kendi danslarını yapıyorlar. Chronos’un ayaklarında başka bir bebek var. Elinde bir kum saati tutar ve insan hayatının anlarını sayar. Poussin bu tuval üzerinde bir süre çalıştı, birçok ayrıntıyı birkaç kez yeniden yazdı.
Resmin X-ışınlarındaki çalışmasında gösterildiği gibi, en büyük işleme, izleyiciye bakan mavi tunik kurnaz bir kadın şeklinde tasvir edilen Zevk aldı. Poussin önce tavus kuşu tüyü ile başını kaldırdı. Sonra – görünüşe göre resmin alanını sembollerle çok fazla karıştırmak istemiyor – tüyleri ortadan kaldırdı ve onları bir gül çelengi ile değiştirdi.
Genel olarak, orijinal versiyonla karşılaştırıldığında, Pleasure figürü izleyiciden önce daha mütevazı bir şekilde ortaya çıktı. Poussin, içinden geçen çıplak şehvet ve duygusallığı dikkatle “düzeltti”. Bu özellikler son sürümde ortadan kalkmadı, ama şimdi arka plana kaymış gibi görünüyorlar ve görüntünün kendisi, tabiri caizse, “genelleştirilmiş-hedonistik” haline geldi.
Sanatçıyı ve tunik kıvrımlarını kopyaladı. Başlangıçta düşündüğünden daha statik görünüyorlar. Meraklı, Poussin’in aydınlatma efektlerini iletmenin en iyi yolunu sağlayan bir doku yarattığı yöntemdir. Tuvalin gerekli olduğu yerlerde, usta boyayı bir fırça ile değil, baş parmağıyla ıslak toprağa “bastırarak” uyguladı.