Yüzyıllar boyunca, zihinsel yoksunluk konusu birçok sanatçıyı cezbetti. Çılgın bir kadını tasvir eden tuval, 1822’de Theodore Gericault tarafından boyandı. Yakın ölümünden bir sunumla dolu Gericault, deneyimlerini bu tuvalde somutlaştırıyor. Şiddetli akıl hastalığı veya bir kişinin akıl kaybı, manevi anlamda ölüm gibidir. Resim, bu kaderi uzun zamandır kavramış bir kadını tasvir ediyor. Düşünceleri, sağlıklı bir insan tarafından bilinmeyen, dünyadan uzak topraklarda. Zihni artık gerçeklik ve yanılsama arasındaki çizgiyi algılamıyor.
Bir kadının ortaya çıkması, izleyiciye rahatsızlığını hatırlatır. Hastane kıyafetleri, kahramanın çılgın insanlar için kapalı bir kurumda olduğunu gösterir. Gri saç telleri beyaz kapağın altından çıkarılır ve yüz derin kırışıklık çizgileriyle özetlenir. Sağlıksız sarılık hissi veren cilt, anahatlı elmacık kemiklerine ve yüksek alnına uyar. Hafifçe şişmiş gözler ateşli bir şekilde parlasa da, hastanın bakışları ifade ve yaşamdan yoksundur. Dudaklarında bir gülümseme benzetmesi görebilirsiniz. Belki şimdi sağlıksız bir zihin onunla kötü oyunlar oynuyor.
Daha önce, Theodore Gericault romantik bir tarzda tablolar yarattı, ama onu bu tip tablolar yaratmaya iten neydi? Mutsuz çılgın bir kadın imajında, kendi zihin kaybı korkusunu koydu. Bu, kahramana, asi huzursuz zihinsel durumu için şefkat duygusunu ve Jericho’nun izleyiciye sağlıklı bir kişiyi akıl hastası bir kişiden ayıran ince bir çizgi iletme arzusunu açıklıyor.
Psikolojik bir klinikte doktor olan arkadaşının isteği üzerine Gericault, bir dizi çılgın insan portreleri yarattı. Bu resimlerin ana fikri, ilerici akıl hastalıklarının dışsal tezahürlerini değil, hasta insanların iç deneyimlerini ifade etmekti.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)