İlginç bir şekilde, Memling, belgelere bakarak, loncada asla önemli bir rol oynamadı ve herhangi bir idari görevde bulunmadı. Gerçekten de, Petrus Christus’un aksine, Memling yüksek bir statü elde etmeye çalışmadı.
Resimlerini işletmeye alan tek kamu kuruluşu, Bruges’deki St. John Hastanesi idi. Dört eseri hastanede manastırın rahipleri tarafından yaptırılmıştır. Bu yaygın değildi ve daha sonra Memling ve bu kuruluş arasındaki özel ilişki hakkında birçok efsane ortaya çıktı. O zamanlar Memling ve Hugo van der Hus yaşamları boyunca Hollanda’nın en büyük sanatçıları olarak tanındılar. Bunlar, Bold Karl’ın sürekli savaşları nedeniyle ülkede genel bir ekonomik gerilemenin başlamasına rağmen, göreceli refahın hala gözlendiği Bruges için “altın çağın” son yıllarıydı.
Sakin – en azından şehir surları içinde – fırtınadan önceki sakinliğe benziyordu. Üzerinde tek bir yaprak hareket etmeyen hareketsiz ağaçların bulunduğu parkların üzerindeki mavi gökyüzü ve Kıyamet Denizi’ndeki şeffaf yansımalar Memling’in bu politik atmosferi sembolik tasviridir. John Hastanesi, hasta, muhtaç ve gezginler için en eski büyük kurumdu. Onun sözü, XII. Yüzyılın sonlarında bulunan kaynaklarda bulunur; yoksulluk ve toplumsal huzursuzlukla mücadele programının bir parçası olarak şehir yetkilileri tarafından desteklenen, bugünün kompleksi ölçeğinde gelişti. 1459 yılında kurum manastır statüsü aldı. İki toplum başrahip, abbess ve onların saymanları tarafından yönetildi.
1473-1474’te hastane kilisesine korolar için yeni bir apsis inşa edildiğinde, Memling’e ana sunak süslemek için büyük bir triptik yaptırmasını emretti. Eser hala sunak üzerine monte edildiği orijinal çerçeveyi koruyor. Aziz Catherine’in Mistik Nişanı olarak bilinen uzun bir süre, Mesih’in bir azizin parmağına bir alyans koymasının sembolik hareketi nedeniyle, bu çalışma benzersiz bir şekilde Meryem Ana’ya ve kurumun koruyucu azizlerine, Vaftizci Yahya’ya ve Teolog John’a adanmıştır. Bu Memling’in görkemli triptiklerinin en büyüğü ve Son Yargı ve Lübeck’ten Rab’bin Tutkusu ile birlikte.
Kronoloji açısından, bu çalışmalar kariyeri boyunca eşit olarak dağıtılır ve böylece çalışmalarında kilometre taşları görevi görür. İki Yuhanna’nın sunağı 1479’a kadar uzanır ve böylece yukarıda belirtilen iki eser arasında ortaya çıkar. Orta kısım, Meryem Ana’nın çevresindeki azizlerin bir toplantısı olan Kutsal Röportajı tasvir eder. Bir tahtta oturuyor; koyu mavi cüppeli iki yükselen melek, cennetin kraliçesinin tacını onun üzerine koydu. Meryem’in sağ tarafında, mistik nişanlara katılan St. Catherine, dizleri, işkence aletleri – kılıç ve tekerlek – tarafından da tanınabilir. Sol elinde, niteliği beyaz taş bir kilise olarak kabul edilen St. Barbara’dır. Delikli taş işçiliği ile zar zor görünen konuk, altın bir hilal üzerinde bulunan bir cam silindirde bulunmaktadır. Konuk aynı zamanda St. Barbara’nın bir sembolü olmasına rağmen,
Meryem Ana’nın her iki yanında kadınların arkasında duran iki Saint John’un figürleri, Eucharist’in yönlerini kişileştirir. Vaftizci Yahya, eliyle gerçek Kuzu’ya işaret eder – yeni Adem olan elinde bir elma tutan Mesih. Teolog John, kitle sırasında bir kadeh şarapla kutsar bir rahip gibi kadehini zehirle kutsar. Bu koleksiyonun kutsal anlamı açısından, meleğin Meryem Ana’ya sunduğu kitap ve öte yandan organı çalan meleğin yaptığı sesler aynı anlama sahiptir. Meryem ilahi bir sunak görevi görür.
Grubun bileşimi, arka plandaki mimari gibi simetrisinde mükemmeldir. Memling’in van der Palais van Eyck’in canonunu Madonna’dan mimari ortama bir örnek olarak aldığından, mekana daha fazla açıklık kazandırmak ve yukarı doğru bir koloniye sahip hafif bir yapı oluşturmak için değiştirdiğine şüphe yok. Sütunlar arasındaki dar dikey açıklıklar, minyatürlerin her iki St. Her yaprak yakın çekimde böyle bir bölüm tasvir eder.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)