1929’da K. Malevich 50 yaşındaydı, uzun bir yaratıcı yaşam sürdü, Sovyet gücünün ilk yıllarının çalkantılı zamanının tüm zorluklarını tadı. Resminde, insan figürleri bu dönemde yeniden ortaya çıkıyor. Bu yaklaşıma supranaturalizm diyor. Hala dünyayı basit geometrik formlara bölmeye yöneliyor ve renk karakterlerin dış varlıklarını değil, iç özlerini taşıyor.
Resimdeki bu önemli kişilik kim? Belki de bu bir insanın bir kavram, bir çağdaşın portresi veya bir otoportre görüntüsüdür? Her halükarda, onu güçlü, dayanıklı, yaratıcı gibi kelimelerle karakterize etmek istiyorum.
Resimde farklı köşegenlerinin bir çok şey var. Onlar köylüler Actor küçük figürler ana figürlerin görkemli sükunet vurgulamak vardır. Bir rakam ileri itilmiş gibi O’nun ritimleri. İnsanların daha fazla hale gelmektedir ve izleyici de düz hareket ediyormuş gibi geliyor. tek şey yaprakları tuvalin uzayda karakteri – Hareket hatlarının iki çapraz, görüş çizgileri ve uçaklarının haç. Hiçbir gri köylünün sağ gözünde olsaydı Şaşırtıcı, ince artı iş olmaz!!
Buradaki ana ifade aracı spot ve renktir. Renk düzenini dikkate almak ilginçtir. Beyazı ebedi yaşamın bir yolu, aktif olarak kırmızı, maddi yaşam ve siyahı ölüm, boşluk, yıkım olarak kabul edersek? Resimde mevcut ve sarı – doğaüstü, manevi, kaldırın ve görüntü ifade, sonority kaybedecek, gergin olacak. Yeşil ve mavi ikincil bir rol oynamaktadır. Yeşil hayatın yeniden doğuşunun, barışın, umudun rengidir. Buradaki mavi renk, duygusal olarak kısıtlama, ılımlılık tonları veren mora yakındır, aynı zamanda manevi bir başlangıca dönüşür.
K. Malevich’in insanların imajının olağandışı olmasına rağmen, geleneksel Rus sanatıyla, örneğin simge resmiyle, bir takım elbise ile renk kullanma benzetmesi kendini öne sürüyor. Kim maddi varlıklarının ötesine geçebilir? Evet, bir devrim vardı, etrafındaki her şey hızla değişiyordu ve K. Malevich’in renk vizyonu büyük olasılıkla farklıydı, ancak dünya aslında aynı kaldı…
Resmi yukarıdan aşağıya doğru düşünün: Gökyüzündeki uçaklar, büyük olasılıkla bir savaş sembolü, sonsuz çizgilerin bütünlüğünü siyah çizgilerle nüfuz ederler, bir köylü figüründe duran kaos getirir. İnsan doğada ölümlüdür, ancak ebedi bir doğası vardır ve hayat doludur, onu burada ve şimdi yaratır. İnsan, kaosun üstesinden gelir, büyüktür ve birçok kişiden biridir. Kazimir Malevich’in bu etkileyici resimde böyle bir anlam tahmin ediliyor.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)