Sanatçının son resimlerinden biri, ölümünden bir yıl önce boyadı. İçinde, diğer eserlerinin çoğunda olduğu gibi, Brueghel insan ahlaksızlıkları ve insan yaşamının geçişi üzerine düşünüyor. Resim kasvetli yaşlı bir adamın cüzdanını çalan genç bir kötü cüceyi gösteriyor. Cüce bir haç ile bir küreye yazılmıştır – bu kısır dünyanın sembolik bir görüntüsüdür.
Yüzünü alçak bir başlıktaki münzevi keşiş baskın bir konuma sahiptir. Eller, bu karakterin dindar karakterini kasten okuyan bir dua hareketine katlanır. Bununla birlikte, dindarlık ikiyüzlü hale gelir: bir kalp şeklinde sıkıca doldurulmuş kırmızı bir çanta, manastır bornozunun arkasından çıkıntı yapar. Belki de burada Bruegel, İncil metnine dayanan “Cüzdanın olduğu yerde, kalp var” cümlesine dayanır.
Resmin en altında yer alan Hollanda dilinde ifade şu şekildedir: “Dünya çok sinsi olduğu için yas kıyafetlerine giriyorum.” Harfler bir yabancı tarafından çizildi ve muhtemelen daha sonraki bir zamanda, bu yazının anlamının sanatçının göstermek istediği şeyle örtüştüğüne inanılıyor.
Sanki sanki dünyadan vazgeçmek istemiyormuş gibi, bunu yapamaz. Dünyanın kurnazlığı sadece bir cüce hırsız tarafından değil, aynı zamanda üç sarımsak tuzağı ile de sembolize edilir. ki bu, yanlış antlaşma yolu boyunca ortaya konmuştur. Bir keşişin iki yüzlü görüntüsü, resmin din adamlarına hiciv içerdiğini ima eder. Somurtkan misanthrope, çobanı arka planda koruyan ve koğuşlarına özen gösteren çobanla tezat oluşturur. Eski Ahit’e dayanan bir geleneğe göre, Mesih alegorik olarak bir çoban şeklinde tasvir edilmiştir.
Resmin yuvarlak şekli Brueghel için tipik değildir. Bize ulaşan esere bakarak, sadece iki kez kullandı. 1558 yılında, resim “Flaman Atasözleri” için hazırlık çalışmaları sırasında ve bu çalışma on yıl sonra. Burada da terk edilmiş tekniğe geri dönüyor – ahşap üzerine yağla değil, tuval üzerine sıcaklıkla yazıyor.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)